Τρία κείμενα του μεγάλου σαιξπηριστή Στήβεν Γκρήνμπλατ για τη σημασία και την πρόσληψη του Σαίξπηρ σήμερα. Στα μικρά αυτά μελετήματα ο Γκρήνμπλατ στέκεται στη διαχρονική επικαιρότητα του σαιξπηρικού έργου και στην ικανότητά του να αποτελεί γέφυρα ανάμεσα σε διαφορετικές κουλτούρες. «Μιλάμε για τα έργα του Σαίξπηρ», λέει ο Γκρήνμπλατ, «σαν να αποτυπώνουν σταθερά τις αρχικές του προθέσεις, αυτά όμως συνεχίζουν να κυκλοφορούν ακριβώς επειδή επιδέχονται τόσες μεταμορφώσεις. Έφυγαν από τον δικό του κόσμο, πέρασαν στον δικό μας και έγιναν κομμάτι δικό μας. Και όταν χαθούμε κι εμείς, θα συνεχίσουν να υπάρχουν, ίσως με κάποιες διακριτικές πινελιές από τη δική μας ζωή και τη δική μας μοίρα, και θα γίνουν κομμάτι άλλων ανθρώπων, τους οποίους αυτός δεν θα μπορούσε να είχε προβλέψει κι εμείς μετά βίας μπορούμε να τους φανταστούμε».
Αφορμή για τα δύο πρώτα κείμενα υπήρξε η διοργάνωση ενός συνεδρίου για τον Σαίξπηρ στην Τεχεράνη το 2014 και το ανέβασμα της σαιξπηρικής κωμωδίας Αγάπης αγώνας άγονος στην Καμπούλ το 2005. Με το τρίτο κείμενό του ο Γκρήνμπλατ επιστρέφει στον Έμπορο της Βενετίας για να στοχαστεί πάνω στα θέματα της ξενοφοβίας και του αντισημιτισμού, σταθερές αρνητικές παρακαταθήκες του Δυτικού πολιτισμού, καταλήγοντας με τη διαπίστωση ότι «η κληρονομιά που μας άφησε ο Σαίξπηρ μάς προσφέρει τη δυνατότητα να δραπετεύσουμε από τα νοητικά γκέτο στα οποία ζούμε οι περισσότεροι».