Ο Μισάνθρωπος, το κορυφαίο, κατά πολλούς, επίτευγμα του μεγάλου Γάλλου δραματουργού, είναι συνάμα ένα κομβικής σημασίας έργο του γαλλικού κλασικισμού, αλλά και της παγκόσμιας λογοτεχνίας γενικότερα. Κεντρικός χαρακτήρας του έργου είναι ο Αλσέστ, μια από τις πλέον εμβληματικές και διαχρονικές μορφές της μολιερικής πινακοθήκης: ο ανυποχώρητος ιδεαλιστής και ηθικολόγος, που αξιώνει μια κοινωνική ζωή χωρίς υποκρισία και κατά συνθήκη ψεύδη, θεμελιωμένη σε μια άνευ ορίων και άνευ όρων ειλικρίνεια ανεξαρτήτως κόστους. Η παρουσία ενός τέτοιου ανθρώπου στη γαλλική αυλική κοινωνία του 17ου αιώνα, της απόλυτης ενσάρκωσης όλων των κακών που εκείνος βδελύσσεται, παράγει ένα εκρηκτικό μείγμα και μια σειρά τραγελαφικών και συνάμα τραγικών περιπλοκών που θα επιφέρουν στο τέλος την πικρή απογοήτευση και τη γελοιοποίηση του ήρωα.