Ο Βίκτορ Μανσίνι είναι εθισμένος στο σεξ, αλλά έχει και πολύ πιο σοβαρά προβλήματα. Πασχίζει να τα βγάλει πέρα με τα έξοδα της νοσηλείας της ηλικιωμένης μητέρας του, που πάσχει από Αλτσχάιμερ, δουλεύοντας τα πρωινά σ’ ένα μουσείο-χωριό της Αμερικής του 18ου αιώνα, υποδυόμενος τον άποικο. 
Αυτή του η δουλειά, όμως, δεν αρκεί, και γι’ αυτό έχει καταστρώσει ένα δαιμόνιο σχέδιο: συχνάζει σε ακριβά εστιατόρια και προσποιείται πως πνίγεται από το φαγητό, καθιστώντας στη συνέχεια τους «σωτήρες» του να νιώθουν υπεύθυνοι για εκείνον για όλη την υπόλοιπη ζωή τους.

Ο Πόλανικ με βιτριολικό χιούμορ, σαρκασμό και διορατικότητα στήνει έναν υπαρξιακό εφιάλτη, με βασικό άξονα τον αυτοπροσδιορισμό του ατόμου σ’ έναν κόσμο που διαρκώς αλλάζει.