Στην ψυχή της Ελπίδας υπήρχε πάντα η θεωρία των άκρων. Ή θα το κάνω σωστά ή δεν θα το κάνω καθόλου…

Κι όλο αυτό το μεγάλο παραμύθι το ονόμαζε ζωή!

Μπλέχτηκαν, βλέπεις, το πάθος, η ανάγκη, ο μύθος, η κατάρα και ο έρωτας κι έγιναν όλα ένα ολόγιομο φεγγάρι να καθρεφτίζεται η ψυχή της κάθε φορά που η ζωή τής τα έφερνε διαφορετικά απ’ ό,τι περίμενε!

Δυνατός κι επίμονος άνθρωπος η Ελπίδα… Μήπως κι εσύ είσαι σαν αυτήν; Μήπως υπάρχεις κι εσύ τελικά στην ατελείωτη «Αναμονή» της ζωής;

«Μα ποιος να με καταλάβει εμένα;»… και οι απαντήσεις δόθηκαν… μ’ έναν μοναδικά μαγικό τρόπο!