Ο Όμηρος θεωρείται ο πρώτος τραγικός συγγραφέας. Οι ραψωδίες του
Ομήρου δεν έχουν μόνο περιπετειώδεις ιστορίες Θεών, Ηρώων και Πο-
λέμων, Μύθων και Περιπετειών, που περιορίζονται σε γραμματικές και
συντακτικές διδαχές και φιλολογικούς σχολαστικισμούς, αλλά περιέ-
χουν και υψηλής αξίας ψηφίδες ιδεών, γνωμικές ρήσεις σοφίας, ηθικές
παραινέσεις, επιγράμματα και γνωστικά αξιώματα ευσύνοπτου και έ-
ντεχνου λόγου, όπως και αποφθέγματα αξιομνημόνευτα. Αυτά τα
«γνωμικά» τού Ομήρου, είναι κρυσταλλάκια του στοχασμού, που έγι-
ναν διαμάντια για να χαράξουν το γυαλί της σκέψης.
Η ανθρώπινη γνώση και κρίση, συχνά αποκρυσταλλώνεται σε «γνώ-
μες» ή «γνωμολογικούς στοχασμούς» ή καλύτερα «γνωμικούς στοχα-
σμούς». Όποιος ερευνά, σκέπτεται, διανοείται, καταλήγει σε συμπερα-
σματικούς στοχασμούς, χρήσιμους ιδιαίτερα για την εμπειρία του.
Οι γνωμικοί αυτοί στοχασμοί (που διαμορφώνονται σε ρήσεις) άλλο-
τε είναι ανώνυμοι και λαϊκοί και άλλοτε επώνυμοι και προσωπικοί. Κα-
ταγράφονται και παραδίνονται από γενιά σε γενιά, ουσιαστικά έχουν το
ίδιο περιεχόμενο και γενικά τους ίδιους σκοπούς: είναι κανόνες σκέψης
και διαγωγής που οδηγούν στην κατάκτηση της ζωής, από την άποψη
όμως της μορφής, παραλλάσσουν.