Ό,τι αρχίζει μέσα στο ψύχος ενός πρώιμου χειμώνα

της Νέας Υόρκης τελειώνει στο εκτυφλωτικό απόγειο

του καλοκαιριού σε μια παραλία της Γιάφας.

Μια τυχαία συνάντηση φέρνει κοντά δύο ξένους:

τη Λιάτ, Ισραηλινή από το Τελ Αβίβ, και τον Χιλμί, Παλαιστίνιο με ρίζες από τη Χεβρώνα. Για έναν παγωμένο χειμώνα μακριά από την πατρίδα, σε χιονισμένους δρόμους, πνιγμένοι από τη νοσταλγία για τον ήλιο

της Μέσης Ανατολής, η Λιάτ και ο Χιλμί οριοθετούν

έναν χώρο αποκλειστικά δικό τους, ένα βραχυπρόθεσμο ιδιωτικό σύμπαν, έναν τόπο μόνο για δύο.

Από τις χαραμάδες και τα περιθώρια, τις γωνίες

και τα κενά τούς κρυφοκοιτάζει καγχάζοντας

η πραγματικότητα που καιροφυλακτεί στο Ισραήλ.

Η ιστορία, με τα πάθη και τις ανατροπές της,

τους ακολουθεί ακόμα κι όταν παίρνουν χωριστούς δρόμους – η Λιάτ για να γυρίσει στο Τελ Αβίβ,

ο Χιλμί πίσω στο χωριό του στα βόρεια της Ραμάλα.

«Εντυπωσιάστηκα… Ακόμα και η (ασύμμετρη) τραγωδία των δύο λαών δε συνθλίβει αυτή την ιστορία αγάπης

που σκιαγραφείται με τις πιο φίνες γραμμές.

Υπάρχουν πολλά εκπληκτικά στοιχεία σ’ αυτό το βιβλίο». Άμος Οζ

«Άλλη μια αλλόκοτη, απρόσκλητη σκέψη φτερουγίζει στο μυαλό μου: Αυτοί οι δύο θαμποί, γελαστοί αντικατοπτρισμοί θα μείνουν αποτυπωμένοι στον καθρέφτη

ακόμα κι όταν εμείς φύγουμε.

Θα αιωρούνται μαζί μέσα

σε αυτό το μουντό γυαλί,

βουβοί και συγκεχυμένοι,

ακόμα και αφού ο Χιλμί

κι εγώ θα έχουμε πάρει

ο καθένας τον δρόμο του.

Αυτό το όμορφο ταμπλό βιβάν

των δυο μας θα συνεχίσει

να ζει μέσα στον καθρέφτη, κατακερματισμένο και ρευστό

σαν αντικατοπτρισμός φαντάσματος».