Ο πιο καλός μου φίλος είναι ένα μικρό δελφίνι. Μαζί του έζησα περιπέτειες που δεν τις βάζει ο νους σας. Με τα φτερά της φαντασίας ταξιδέψαμε στο γυάλινο νησί, ένα πολύτιμο πετράδι στην αγκαλιά της θάλασσας. Εκεί όλα ήταν γυάλινα, ακόμη και οι άνθρωποί του, που έβλεπες ό,τι έχουν στο μυαλό και στην καρδιά τους. Εκεί κατοικούσε και η Διάφανη, το πανέμορφο κρυστάλλινο κορίτσι, η ψυχή του γυάλινου νησιού. Μαζί έφτιαξαν έναν κόσμο γαλήνιο, ειρηνικό, όπως αυτόν που ονειρευόμαστε όλοι. Αλλά επειδή αυτός ο κόσμος ήταν γυάλινος, με το παραμικρό κινδύνευε να σπάσει. Και λίγο έλειψε να γίνει το κακό όταν ο φιλόδοξος ναύαρχος Τζαμάκης ύψωσε έναν συρμάτινο φράχτη φυλακίζοντας τους γυάλινους ανθρώπους, αλλά κι όταν οι πειρατές πήγαν να κλέψουν τη Διάφανη. Ευτυχώς έσωσε την κατάσταση η φτερωτή κρυστάλλινη γοργόνα που φύλαγε το γυάλινο νησί. Βοηθήσαμε όμως κι εμείς. Το δελφινάκι, εγώ κι ο ποιητής Τζίμπο βάλαμε το χεράκι μας και ο θαυμαστός γυάλινος κόσμος δεν έσπασε. Δεν έγινε θρύψαλα και κομμάτια κι έτσι μπορείτε να το επισκέπτεστε κι εσείς. Πώς; Αφήστε ελεύθερη τη φαντασία σας κι εκείνη θα σας οδηγήσει εκεί.