O Πέτερ Χούχελ είναι μια κομβική φυσιογνωμία της μεταπολεμικής γερμανόφωνης ποίησης. Διαδραμάτισε σπουδαίο ρόλο στα πολιτιστικά ζητήματα της Λαϊκής Δημοκρατίας της Γερμανίας και, έπειτα από τη φυγή του προς τη Δύση, στην πνευματική ζωή της Δυτικής Γερμανίας.

Η Ένατη ώρα θεωρείται το αριστούργημά του Χούχελ, καθώς αποτελεί μια ώριμη σύνθεση όλων των πλευρών της ποιητικής του διαδρομής. Η βιωματική, μαγική επαφή του ποιητή με τη Φύση μεταστοιχειώνεται -έπειτα από επίμονη παρατήρηση ενός κόσμου σε σήψη- σε πικρή συνειδητοποίηση. Η ανθρώπινη κατάσταση, στην ιστορική της εξέλιξη και παρακμή, εξετάζεται σε συνεχή αντιστοιχία με τον φυσικό περίγυρο, αλλά και μέσα από παραπομπές σε ιστορικά γεγονότα, μύθους και αποσπάσματα από ιερά κείμενα.

Ποίηση ελεγειακή, συχνά ζοφερή, όχι όμως κυνική: απόσταγμα και αντίβαρο της ιστορικής ωμότητας είναι η ποιητική δημιουργία, που επιμένει να μαγεύει, να διαμορφώνει και να παρηγορεί.