Πρόκειται για τη δεύτερη έκδοση, επαυξημένη και συμπληρωμένη, της διδακτορικής διατριβής της συγγραφέως που έχει ως θέμα το πάντοτε επίκαιρο πρόβλημα της πληρεξουσιότητας, η οποία κατ’ εξαίρεση δεν μπορεί να ανακληθεί από τον πληρεξουσιοδότη. Η εργασία διατηρεί σχεδόν αυτούσιο το αρχικό κείμενο και περιλαμβάνει τις νεότερες εξελίξεις, ιδίως την εξέλιξη της νομολογίας, αμέσως κάτω από τις αντίστοιχες ενότητες. Η εργασία αποτελείται από την Εισαγωγή, το πρώτο και το δεύτερο μέρος και τα συμπεράσματα.
Στην Εισαγωγή τίθεται η προβληματική της αμετάκλητης πληρεξουσιότητας και ακολουθεί  ιστορική αναδρομή  και συγκριτική επισκόπηση. Ακολουθεί το A’ και Γενικό Μέρος  με την έννοια, τις προϋποθέσεις, την έλλειψη προϋποθέσεων, τα αποτελέσματα και  την παύση της αμετάκλητης πληρεξουσιότητας. Ιδιαίτερη σημασία δίδεται όχι μόνον στην ανάλυση του συμφέροντος του πληρεξουσίου ή τρίτου που δικαιολογεί μία τόσο ισχυρή δέσμευση, αλλά και στην ειδικότητα της πληρεξουσιότητας και στην παραίτηση του πληρεξουσιοδότη από την ανάκληση. Εξετάζεται επίσης η σχέση με το διορισμό μεταπληρεξουσίου και ασκείται κριτική στην κρατούσα γνώμη για την ανάκληση και της αμετάκλητης πληρεξουσιότητας εξαιτίας σπουδαίου λόγου. Στο Β και Ειδικό Μέρος της εργασίας εξετάζονται ειδικές μορφές που εμφανίζονται στην πράξη, όπως στο προσύμφωνο και στην ανέγερση οικοδομής με το σύστημα της αντιπαροχής. Ιδιαίτερη σημασία δίδεται στην κληρονομητή ή τη μεταθανάτια αμετάκλητη πληρεξουσιότητα, το κύρος της οποίας έχει αμφισβητηθεί. Η εργασία κλείνει με εκτεταμένα συμπεράσματα και αναλυτικά ευρετήρια.