Οι όροι της δημοκρατίας είναι πρώτα ηθικής τάξεως και δευτερευόντως φυσικής. Η δημοκρατία αναπνέει στην ελευθερία και την δικαιοσύνη, πατά δε σε αξίες καθολικές, όχι σε μερικότητες συμφερόντων οι οποίες μπορεί να υπάρχουν θεμιτά, είναι όμως τραγικό να κυβερνούν. Αυτή είναι η «πολιτική» της ουσία και αυτήν πρέπει να υπηρετούν οι θεσμοί και οι συμβολισμοί τους.
Εάν οι άνθρωποι επιδιώκουν ένα πολίτευμα το οποίο να προσφέρει τις καλύτερες προϋποθέσεις ευδαιμονίας, η τελευταία είναι θέμα πρωτίστως της αρετής και δευτερευόντως της παραγωγής και κτήσεως υλικών αγαθών. Όμως η αρετή δεν είναι κάτι δεδομένο. Σχετίζεται με την φύσι (έξις), με την συνήθεια (ήθος) και με τον μετρημένο βίον (λόγος).
Τα Πολιτικά μιλούν για πολίτευμα και όχι για συνάθροισι. Πολίτευμα είναι ένας τρόπος κυριαρχίας του λόγου σε συγκεκριμένο πληθυσμό. Χωρίς πολίτευμα, χωρίς ανώτερο τελικό σκοπό δεν έχουμε πόλι. Η πόλις είναι ανθρώπινο δημιούργημα με σκοπό ένα αγαθό: Την ειρηνική συνύπαρξι και προκοπή των ανθρώπων. Γι’ αυτό την ορίζουν ποιοτικά και όχι ποσοτικά χαρακτηριστικά.