Η προβοκατόρικη ενοχλητική και σκανδαλώδης περιγραφή της σκοτεινής πλευράς της Αμερικής από τον συγγραφέα-θρύλο.

Ένα μπουκάλι ρούμι που μοιάζει να μην αδειάζει ποτέ, το Πουέρτο Ρίκο στα πρόθυρα της εξέγερσης και της τουριστικής ισοπέδωσης, κυνικοί τυχοδιώχτες που προσποιούνται τους δημοσιογράφους ακροβατώντας ανάμεσα στη φυλάκιση και τη φυγή, γυναίκες που κυνηγούν με λύσσα την επόμενη στιγμή, μαφιόζοι που το σκάνε όπως-όπως από την Κούβα του Κάστρο: Ένας ανερμάτιστος αλλά σαγηνευτικός συρφετός από ανθρώπους που με εξωπραγματική ελαφρότητα και σκυλίσια επιμονή γυρεύουν την «καλή» αλλά βρίσκουν μόνο το υγρό και αφιλόξενο Σαν Χουάν, κυνηγητά με την αστυνομία και αλλεπάλληλες εκρήξεις πόθου· οι σπασμωδικές τους κινήσεις και η παραίτηση μπροστά στο πεπρωμένο που φέρνει στο μυαλό ήρωες του Χέμινγουεϊ, που πασχίζουν να βρουν τη θέση τους μέσα στην παμφάγο δίνη του ήδη ανεπανόρθωτα τραυματισμένου «αμερικάνικου ονείρου». Οι χαρακτήρες πλάθονται αριστοτεχνικά μέσα από τη δύναμη των αντιφάσεών τους, παγιδευμένοι ανάμεσα σε έναν «αχαλίνωτο ιδεαλισμό και μια αίσθηση διαρκώς επικείμενης καταδίκης» και η δράση δεν σταματάει στιγμή, ακόμη κι όταν τα πάντα γαληνεύουν. Ο Χάντερ Τόμπσον κάνει μια πρώτη βουτιά στους ωκεανούς του ταλέντου του και προετοιμάζει τους κεραυνούς που θα εξαπολύσει στα χρόνια που θα ακολουθήσουν. Γραμμένο το 1959 όταν ο Τόμπσον ήταν 22 ετών και εργαζόταν ως συντάκτης σε εφημερίδα του Σαν Χουάν, το Μεθυσμένο Ημερολόγιο είναι το πρώτο –εν μέρει αυτοβιογραφικό– μυθιστόρημα του συγγραφέα.

Hunter S. Thompson (1937–2005)

Ευρύτερα γνωστός από το ρηξικέλευθο οδοιπορικό του Φόβος και παράνοια στο Λας Βέγκας του ’72, που γυρίστηκε ταινία από τον Τέρι Γκίλιαμ το ’98, ο Τόμπσον υπήρξε ένας από τους πρωτοπόρους της νέας –ή «γκόνζο», όπως τη χαρακτήριζε– δημοσιογραφίας στα τέλη της δεκαετίας του ’60. Η καινοτομία της ήταν ότι ο δημοσιογράφος δεν ήταν απλά παρατηρητής, αλλά συμμετείχε στα γεγονότα και τα κατέγραφε με υποκειμενική ματιά. […] Απέκτησε φήμη όταν άρχισε να γράφει στο περιοδικό Rolling Stone για τις υπόγειες καταστάσεις που αργότερα θα οδηγούσαν στο κίνημα της υποκουλτούρας που συντάραξε τις ΗΠΑ. Η συμμορία των Αγγέλων της Κόλασης, τα πειράματα με το LSD, η αποικιοκρατική πολιτική των ΗΠΑ στη Λατινική Αμερική, οι περιοδείες του Νίξον καταγράφηκαν στα βιβλία του ως «μια προβοκατόρικη, ενοχλητική και σκανδαλώδης περιγραφή της σκοτεινής πλευράς της Αμερικής».

[…] Στις 20 Φεβρουαρίου 2005, ο Τόμπσον αυτοκτόνησε στα 67 του χρόνια, στο αγρόκτημά του στα βουνά του Κολοράντο, όπου ζούσε απομονωμένος τα τελευταία χρόνια.

Δημήτρης Αναστασόπουλος
Ελευθεροτυπία, 22 Φεβρουαρίου 2005