Το βιβλίο αυτό είναι συμπίλημα επτά μελετών, που έχουν συνταχθεί στο διάστημα των τελευταίων δέκα ετών, και έχουν στο επίκεντρό τους τη λαϊκή μουσική πράξη, είτε στην πρωτογενή της έκφανση, είτε στην δεύτερη ζωή που γνωρίζει μέσα από την λόγια προσέγγιση.

Το πρώτο μέρος εστιάζει στη πρόσληψη των λαϊκών μουσικών παραδόσεων από τους λόγιους συνθέτες. Οι ερευνητικές εργασίες των L. A. Bourgault-Ducoudray και Γ. Λαμπελέτ ορίζουν συμβολικά μια περίοδο 60 ετών κατά την οποία επιχειρείται η καταγραφή και εναρμόνιση λαϊκών μελωδιών, με φόντο το ζήτημα της τροπικότητας και της σχέσης με την θεωρία της αρχαιοελληνικής μουσικής. Το σώμα των καταγραφών αυτών αποτελεί κατ` εξοχήν την δεξαμενή από την οποία αντλείται το «εθνικού» χαρακτήρα υλικό που ενσωματώνεται στις συνθέσεις των Νεοελλήνων συνθετών εντός και πέριξ της Εθνικής Σχολής.

Το δεύτερο μέρος προσεγγίζει συγκεκριμένες πραγματώσεις των ελληνικών λαϊκών μουσικών παραδόσεων. Με αφετηρία το δίπολο αλατούρκα/αλαφράγκα, επισκοπούνται μουσικές εκφράσεις που υπερβαίνουν τα στεγανά μεταξύ Δύσης και Ανατολής, ανακαλούν τον βαλκανικό Βορρά, αναδεικνύουν τους «ενδιάμεσους» τόπους. Σκιαγραφούν έτσι τη συνθετότητα της λαϊκής επιτέλεσης και αμφισβητούν την στατική απεικόνισή της. Σε αυτή αντιπαραβάλλουν την εξελικτική δυναμική των λαϊκών μουσικών, που εκβάλλει σε νέες μορφές έκφρασης, όπως το παρεξηγημένο νεοδημοτικό.

Η σύνθεση των δυο μερών φιλοδοξεί να λειτουργήσει αντιστικτικά, εμβαθύνοντας στην κατανόηση των ευρέων διαστάσεων του πεδίου της νεοελληνικής μουσικής.