Στον δρόμο των Beat
Μια ανάγνωση της ποίησης του Λευτέρη Πούλιου
Επιμέλεια κειμένου: Παπαρούνης, Μιχάλης
Κυκλοφορεί
ISBN: 978-960-9489-59-1
Futura, Αθήνα, 11/2016
Ελληνική, Νέα
€ 19.08 (περ. ΦΠΑ 6%)
Βιβλίο, Χαρτόδετο
24 x 16 εκ, 256 σελ.
Περιγραφή

Τι ήταν η beat γενιά στην Αμερική και πώς οραματίστηκε τη λογοτεχνία και τον κόσμο; Ποια ήταν η σχέση των ποιητών-ταξιδευτών της με τους νέους της αθηναϊκής «Παράγκας» και της «μακράς δεκαετίας του ’60» που ζυμώθηκαν με τον ρομαντισμό του παρισινού Μάη και τη διαμαρτυρία των κινημάτων αμφισβήτησης;

Το βιβλίο αυτό μελετά τη διαμόρφωση της beat ποίησης στην Ελλάδα μέσα στο πλαίσιο της ελληνικής και διεθνούς πολιτικής πραγματικότητας και περιγράφει τη διάδραση ανάμεσα στις αμερικανικές και τοπικές διαστάσεις της beat κουλτούρας. Κυρίως, όμως, αποτελεί μια ανάγνωση της ποίησης του Λευτέρη Πούλιου, εμβληματικού ποιητή της Γενιάς του ’70 και της Αμφισβήτησης, που μετατόπισε τα σύνορα ανάμεσα στο εφικτό και το ανέφικτο, ανέτρεψε κόσμους, σάρωσε βεβαιότητες και τελικά «προτίμησε να καεί παρά να σβήσει μέσα του». Η ανάλυση παρακολουθεί την πορεία του από τα πρώτα της βήματα, όταν ο Πούλιος ως συνεχιστής της ιστορικής πρωτοπορίας πειραματίζεται με τις φόρμες, τις εικόνες και τις λέξεις του μοντερνισμού. Στη συνέχεια τον παρακολουθεί να διαμορφώνει υπό την επίδραση των beat τη δική του ποιητική φυσιογνωμία: λυρική, ρομαντικά επαναστατική, προφητική νέων κόσμων και τρόπων αντίληψης. Τέλος, τον ακολουθεί στην προσχώρησή του σε ποικίλες εκδοχές του ανατολικού μυστικισμού, όπου με τα σκαψίματα του βίου και της γλώσσας του, μετατρέπεται σε οδοδείκτη ενός ιδιαίτερου μεταφυσικού κόσμου.

«Ο Mario Vitti στην Ιστορία της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας του είχε εγκαίρως επισημάνει (1987) ένα κενό στη μελέτη της θεματικής και, κυρίως, της τεχνικής της Γενιάς του ’70 και της ανάλυσης των σχέσεών της με τις ποιητικές διαδικασίες της Δύσης. Η προσπάθεια στοιχειοθέτησης της συλλογικής ποιητικής ταυτότητας της Γενιάς του ’70 από τους επίσημους ανθολόγους και κριτικούς της ή, αντιθέτως, της εξάρθρωσης αυτής της ταυτότητας από την επόμενη γενιά, τη “Γενιά του ιδιωτικού οράματος”, σε συνδυασμό με τη γενικότερη κοινωνιολογική τάση της κριτικής μας, δημιούργησαν τον κριτικό μύθο των “αναφομοίωτων ξενόφερτων δανείων” και μια επιφυλακτικότητα απέναντι στα αμερικανικής έμπνευσης ποιητικά έργα.»