Όταν ήταν µικρή, η µητέρα της, για να την παρηγορήσει για τον θάνατο του αγαπηµένου της πατέρα, διηγήθηκε στην Μπλάνκα ένα παραµύθι για κάποιον πανίσχυρο αυτοκράτορα που κάλεσε τους σοφούς και τους ζήτησε µια φράση που να ισχύει για όλες τις πιθανές καταστάσεις. Έπειτα από διαβουλεύσεις µηνών, οι σοφοί παρουσιάστηκαν ενώπιον του αυτοκράτορα µε µια πρόταση: «Θα περάσει κι αυτό». Και η µητέρα της πρόσθεσε: «Ο πόνος και η λύπη θα περάσουν, όπως περνούν η χαρά και η ευτυχία». Τώρα είναι η µητέρα της Μπλάνκα που έχει πεθάνει. Το βιβλίο αυτό µιλά για την οδύνη της απώλειας, για τον σπαραγµό της απουσίας. Όµως απέναντι σ’ αυτή την οδύνη στέκονται οι µνήµες απ’ όσα έζησε και απ’ όσα έµαθε, και η ζωή επαναβεβαιώνεται µε δύναµη µέσα από το σεξ, τους άντρες, τις φίλες, τα παιδιά. «Η ελαφρότητα είναι µια µορφή φινέτσας. Το να ζεις µε ελαφρότητα και χαρά είναι πάρα πολύ δύσκολο» λέει η Μπλάνκα.