Δυο φωνές που αλληλοπλέκονται. Από τη μια, η εξεγερμένη φωνή του Μπερνανός, αυτόπτη μάρτυρα του Ισπανικού Εμφύλιου, που καταγγέλλει την τρομοκρατία των εθνικιστών με την ευλογία της Εκκλησίας ενάντια στους «κακούς φτωχούς».  

Από την άλλη, η αναζωογονητική φωνή της Μόντσε, μητέρας της αφηγήτριας και «κακιάς φτωχής» η οποία, 75 χρόνια μετά τα γεγονότα, έχει σβήσει τα πάντα από τη μνήμη της εκτός από τις μαγικές ημέρες της ελευθεριακής εξέγερσης με την οποία εγκαινιάστηκε ο πόλεμος του ’36 στην Ισπανία. Δύο λόγοι, δύο οράματα που αντηχούν παράξενα το παρόν μας και αποκαλύπτουν τη μυθιστορηματική τέχνη της Λυντί Σαλβέρ σε όλη της την ένταση, να ακροβατεί ανάμεσα στη βία και την ελαφρότητα, τη θηριωδία και τη φινέτσα, την εντέλεια και την εσκεμμένη παραφθορά.

Η Lydie Salvayre (Λιντί Σαλβέρ) τιμήθηκε με το βραβείο Goncourt για το Pas Pleurer (2014), το βραβείο Hermes πρωτοεμφανιζόμενου συγγραφέα, για το La Declaration (1990), τo βραβείο Novembre για το La compagnie des spectres (1997) και το βραβείο Francois-Billetdoux για το BW (2009). Τα βιβλία της έχουν μεταφραστεί σε πάνω από είκοσι γλώσσες, κάποια μάλιστα έχουν διασκευαστεί θεατρικά.

Το Μην κλαις έχει μεταφραστεί σε 18 γλώσσες.