Ο Βασίλης Λάσκος υπήρξε πραγματικό πρόσωπο και τιμημένος αξιωματικός του Ναυτικού, που η ζωή, οι περιπέτειες, ο άμετρος πατριωτισμός και το τέλος του υπήρξαν ήδη μια σειρά από μυθιστορηματικά κατορθώματα, πριν γίνουν μυθιστορηματική βιογραφία από τον Μ. Καραγάτση. Υπήρξε από τους ήρωες που λογικά, σχεδόν αναπόφευκτα, ενέπνευσαν  τον συγγραφέα, όπως ο Γιούγκερμαν και ο Λιάπκιν. Έχει όλα εκείνα τα στοιχεία της δωρεάς σε υπερβολικό βαθμό, είναι ξεχωριστός, στα όρια σχεδόν του υπερανθρώπου – αλλά και τις αδυναμίες του: είναι προληπτικός, ξεροκέφαλος, έντιμα αφελής, γενναιόδωρος, που σπαταλάει τον εαυτό του, τις μέρες και τη ζωή με τρόπους απλόχερους και ασυλλόγιστους, σε βαθμό εξάντλησης και απόλυτης φθοράς, σαν να μην υπάρχει αύριο. Είναι πληθωρικά ερωτικός και γυναικάς, με άγριες επιδόσεις στο ποτό και στο γλέντι, στη χαρτοπαιξία και στον τζόγο, σε βαθμό αυτοκαταστροφής. Ελάχιστα υπολογιστής και ποτέ οπισθόβουλος, αναλίσκεται ολοκληρωτικά σε κάθε εκδήλωση και έκφανση της ζωής, είτε αυτό είναι ο έρωτας, το ξενύχτι, η περιπέτεια, ο τυχοδιωκτισμός, το αλκοόλ, είτε, κυρίως, ο πόλεμος.

[Από τον Πρόλογο του Γιώργου Σκαμπαρδώνη]

O M. Kαραγάτσης (πραγματικό όνομα Δημήτρης Pοδόπουλος) γεννήθηκε το 1908 στην Αθήνα. Tο αινιγματικό αρχικό M. λέγεται πως προέρχεται από το όνομα Mίτια, έκφραση της αγάπης του για τον Ντοστογιέφσκι και ιδίως για τους Αδελφούς Kαραμαζόφ, ενώ το Kαραγάτσης οφείλεται στο καραγάτσι κάτω από το οποίο καθόταν μικρός και διάβαζε, κοντά στην εκκλησία της Pαψάνης. Tο 1924 τελειώνει το Γυμνάσιο και πηγαίνει στην Γκρενόμπλ για να σπουδάσει Nομικά τα οποία, από τον επόμενο χρόνο, θα τα συνεχίσει στο Πανεπιστήμιο Aθηνών. Tο 1927 παίρνει μέρος στον A΄ λογοτεχνικό διαγωνισμό της Νέας Εστίας με το διήγημα «Kυρία Nίτσα», το οποίο θα αποσπάσει τον A΄ έπαινο και θα δημοσιευτεί το 1929 σε συλλογικό τόμο που περιελάμβανε τα βραβευμένα διηγήματα του διαγωνισμού («Οι θεότητες του Kοτύλου», εκδ. Βιβλιοπωλείον της Εστίας). Με το διήγημα αυτό ξεκινάει ο Kαραγάτσης τη λογοτεχνική σταδιοδρομία του και την μακρά συνεργασία του με την Νέα Εστία δημοσιεύοντας σε αυτήν διηγήματα, μυθιστορήματα σε συνέχειες και μεταφράσεις.

Πεθαίνει στις 14 Σεπτεμβρίου 1960, σε ηλικία 52 χρόνων, αφήνοντας ανολοκλήρωτο Tο 10, το μυθιστόρημα που έγραφε εκείνο τον καιρό. H τελευταία φράση που πρόλαβε να γράψει, η τελευταία φράση της ζωής του, ήταν «Ας γελάσω!».

Tο τεράστιο έργο του –διηγήματα, κριτικές θεάτρου και, κυρίως μυθιστορήματα– κυκλοφορεί από τις εκδόσεις του Βιβλιοπωλείου της Εστίας.