Η μεθεξιολογία δεν είναι μια επιμέρους φιλοσοφική θεωρία, αλλά μάλλον ένας γενικός φιλοσοφικός προσανατολισμός. Συνεπώς, στο βιβλίο Μεθεξιολογία: Φιλοσοφική Θεολογία και Θεολογική Φιλοσοφία για τη Θέωση της Ανθρωπότητας, ο Νικόλαος Λάος διαυγάζει τη σημασία της μεθεξιολογίας για τη μελέτη της οντολογίας, της επιστημολογίας, της ηθικής, της φιλοσοφικής ψυχολογίας, της θεωρίας της δικαιοσύνης, της φιλοσοφίας της ιστορίας και της φιλοσοφίας της θρησκείας. Ο Λάος ισχυρίζεται ότι, απέναντι στις νεωτερικές και τις μετανεωτερικές κρίσεις νοήματος, χρειαζόμαστε έναν νέο μύθο, μια νέα πνευματική πρόταση, για την επαναϊεροποίηση της ανθρωπότητας και του κόσμου, χωρίς να παλινορθώσουμε νεκρά τοτέμ, χωρίς να χρησιμοποιήσουμε παραμύθια ως “φθηνά” υποκατάστατα για την απουσία ενός ζωοδότη μύθου, και χωρίς να αρνηθούμε την ιστορία. Στη Μεθεξιολογία του, ο Λάος μελετά τη “γενεαλογία” των νεωτερικών και των μετανεωτερικών κρίσεων νοήματος, και, βασισμένος στην ερμηνεία του για την κλασσική ελληνική φιλοσοφία και τον ησυχασμό, αρθρώνει και προτείνει τη μεθεξιολογία ως έναν τρόπο υπέρβασης των κρίσεων νοήματος και ως έναν τρόπο επαναϊεροποίησης της ανθρωπότητας και του κόσμου δια μέσου ενός νέου μεταφυσικώς θεμελιωμένου ανθρωπισμού.