Ο γιατρός Τύκο Γκάμπριελ Γκλας ζει απομονωμένος στο περιορισμένο αστικό του περιβάλλον, δεν είχε ποτέ ερωτικές επαφές με γυναίκες και ταλανίζεται ανάμεσα στην ανία και στη θέληση να κάνει επιτέλους κάτι σημαντικό. Η νεαρή και όμορφη Χέλγκα ζητάει τη βοήθειά του: απεχθάνεται τον ηλικιωμένο σύζυγό της και θέλει να αποφύγει τις –υποχρεωτικές– συζυγικές σεξουαλικές συνευρέσεις μαζί του, κυρίως επειδή έχει έναν νεαρό και γοητευτικό εραστή. Ο γιατρός αποφασίζει να τη βοηθήσει και, με την ιδιότητα του οικογενειακού γιατρού, συνιστά στον ηλικιωμένο πάστορα να αποφύγει τη δράση στην κρεβατοκάμαρα εξαιτίας της –υποτιθέμενης– κλονισμένης υγείας της συζύγου. Αυτό δεν αποθαρρύνει τον λάγνο ιερέα, οι ορμές του οποίου δεν αναχαιτίζονται ούτε όταν ο Γκλας τού κρούει τον κώδωνα και για τη δική του υγεία. Έτσι, ο γιατρός αρχίζει να σκέφτεται την ύστατη λύση, το φόνο, αφενός λόγω της έλξης που νιώθει για τη Χέλγκα και αφετέρου επειδή ψάχνει να βρει ένα νόημα στην έως τότε αδιάφορη ύπαρξή
… μια κομψή, δυνατή, σφιχτοπλεγμένη ψυχολογική μελέτη… Ο Δόκτωρ Γκλας είναι ένα από εκείνα τα υπέροχα βιβλία που παραμένουν τόσο ζωντανά και γεμάτα ενέργεια, όπως και την πρώτη μέρα που δημοσιεύθηκαν. […] Γράφτηκε στο μεταίχμιο του 19ου και του 20ού αιώνα, αλλά άνοιξε πόρτες που έκτοτε το μυθιστόρημα ανοίγει συνεχώς.
Μάργκαρετ Άτγουντ
Φανταστείτε ένα κλασικό δράμα του 19ου αιώνα, μ’ έναν τυραννικό ηλικιωμένο, τη δύσμοιρη κόρη ή νεαρή σύζυγό του, και τον αμφιβόλου εντιμότητος εραστή της, κάτι σαν την Ευγενία Γκραντέ του Μπαλζάκ ή την Πλατεία Ουάσινγκτον του Χένρυ Τζέιμς, συνδυάστε το όμως με μια ευαισθησία που θυμίζει Στρίντμπεργκ ή Ίνγκμαρ Μπέργκμαν – και τότε θα έχετε μια ιδέα της δύναμης και της ειλικρίνειας τούτου του αριστουργήματος της βορειοευρωπαϊκής λογοτεχνίας…
Σούζαν Σόνταγκ