Δέκατο βιβλίο του Φαίδωνα Πατρικαλάκι –πέμπτο ποιητικό– από τις εκδόσεις Μανδραγόρας. Μια «παράδοξη» εκ πρώτης όψεως συλλογή που δεν βασίζεται τόσο στην υπερρεαλίζουσα φόρμα όσο στην ανάγκη του να αποτυπώσει με άλογα ποιήματα όσα τον βασανίζουν, τον πονάνε και τον παραξενεύουν στην πέραν των ορίων του «λογικού» εποχή μας:

Είμαστε ότι θυμούνται οι άνεμοι,

δύσβατα μονοπάτια, ακέφαλα ξέφωτα,

δυσανάγνωστα σημεία αποδράσεων

λόγια φανταχτερά που σπάνια κρατούν

τις υποσχέσεις τους. Άβολες σκιές

μέσα σε ύδατα ποταμών του «ναι» και του «όχι», («Είμαι ό,τι θυμάται το σώμα μου»). Πρόθεσή του να μιλήσει για τους εφιάλτες μας, όσα μας βασανίζουν κι αυτά που έχουν βαθιά ενσωματωθεί στην ύπαρξή μας.