ΟΚΤΩΒΡΗΣ

– Τούτος ο Οκτώβρης δεν λέει να τελειώσει.

Μένος θεϊκό με κατατυραννεί και αναλογίζομαι

       ποια να ’ν’ η αιτία.

Ωσάν υβριστής υπομένω την τίση, μην ελπίζοντας.

Η ελπίδα πολλές φορές με συγκρατεί.

Δεν πρέπει να βασίζομαι σ’ αυτήν. Βασανίζομαι.

Δεν υπάρχουν από μηχανής θεοί για μένα, δεν υπήρξαν

       ποτέ.

Τέτοιοι που είναι δεν τους θέλω.

Η λύση τους δεν μου ταιριάζει. Δεν είναι λύση αυτή.

Αλλιώς τη φανταζόμουν τη ζωή.

Από παιδί.

– Τα πράγματα δεν μπορούν να γίνουν διαφορετικά.

Δεν μας βολεύει ο Θεός. Μην το ξεχνάς.

Δεν υπάρχουν λύσεις ιδανικές για τον καθένα.

Δεν υπάρχουν θεοί πολλοί για να διαλέξεις.

Το ξέρεις τώρα πια κι εσύ.

Τι φανταζόσουν δηλαδή;

Τότε ήταν αλλιώς. Ήσουνα μόνο εσύ.

        Παιδί μου.

Οκτώβρης είναι, θα περάσει. Και μετά θα ξαναρθεί.

Φαίνεται πως είναι η μόνη διέξοδος. Η μόνη λύση.

Διαφορετικά θα πονέσουν κι άλλοι.

Υπάρχουν κι αυτοί οι άλλοι πια.