Ο Δημάς γύρισε και κοίταξε τον Ιησού...

Τα βλέμματά τους συναντήθηκαν.  Και τότε...

Γύρισε η ζωή και η ιστορία τριάντα τρία χρόνια πίσω! 

Σε μια έρημη, υγρή σπηλιά!

• Κύριε! Ψιθύρισε ο Δημάς. Θυμήσου με, σε παρακαλώ...

Θυμήσου κι εμένα όταν έλθεις στη Βασιλεία Σου...

Ο Ιησούς κοίταξε με το Θεϊκό Του βλέμμα τον Δημά.

Και ήταν σα να του έλεγε:

“Μη φοβάσαι! Γι’ αυτό ήλθα στη γη... 

Τα δάκρυα της μετανοίας σου έγιναν το κλειδί της αιώνιας ευτυχίας σου!  Σε αγαπώ πολύ, Δημά!

Ας συγχωρέσει τους σταυρωτές μου ο Επουράνιος Πατέρας μου... 

Μα, είμαι βέβαιος, πως όσες φορές ξαναέρθω στη γη άλλες τόσες θα με ξανασταυρώσουν...