Ευνοιοκρατία, ημετεροκρατία, αναξιοκρατία, αναξιοπιστία, προσοδοθηρία, πελατειασμός, συντεχνιασμός, κομματισμός του κράτους και κρατικοποίηση του εκάστοτε κυβερνώντος κόμματος, κυριαρχία του βραχυπρόθεσμου επί του μακροπρόθεσμου, όπως και του οργανωμένου ειδικού συμφέροντος επί του ανοργάνωτου ευρύτερου και γενικού, παραλυτική επίδραση του φόβου του πολιτικού κόστους, πολιτική αστάθεια που παράγει νομική, οικονομική και επενδυτική ανασφάλεια… Αυτά θεωρεί ο καθηγητής Διαμαντόπουλος ως τις κύριες νοσογόνες εστίες του πολιτικού μας συστήματος, οι οποίες επιμολύνουν το σύνολο της κοινωνικής και οικονομικής ζωής του τόπου. Διερωτάται λοιπόν: Θα μπορούσαν, και υπό ποιες προϋποθέσεις, να συμβάλουν στον περιορισμό των προαναφερόμενων παθογενειών θεσμοί όπως το Συνταγματικό Δικαστήριο, η Βουλή –σχετικά– σταθερής διάρκειας, η Γερουσία ως τροχοπέδη στις παρορμητικές εκδηλώσεις της λαϊκής κυριαρχίας ή μια Προεδρία της Δημοκρατίας με ειδικές πρόσθετες αρμοδιότητες (π.χ. δικαίωμα ελέγχου στην προκήρυξη δημοψηφισμάτων); Και ακόμη: Τι βελτιωτική επίδραση θα μπορούσε να προσδοκάται από την αλλαγή του τρόπου ανάδειξης της ηγεσίας της δικαιοσύνης καθώς και του συστήματος εκλογής βουλευτών; Από μια άλλη λογική συγκρότησης του υπουργικού συμβουλίου; Ή ακόμη και από την –για πολλούς «υπερβατική»– μετάβαση σε προεδρική δημοκρατία; Ένα βιβλίο που ο συγγραφέας του δεν το θέλησε καταγγελτικό αλλά διαγνωστικό, με την τελική φιλοδοξία κάποιας μικρής συμβολής στον περιορισμό των εγγενών νοσηροτήτων του πολιτικού μας συστήματος.
Από τις Εκδόσεις Πατάκη κυκλοφορούν επίσης τα εξής βιβλία του Θανάση Διαμαντόπουλου: Ο κοινοβουλευτισμός της συγκυβέρνησης: Θεσμικό υπόστρωμα, λειτουργικές ιδιαιτερότητες και είδη (2015), Το πορτρέτο ενός ηγέτη: Από την ιστορία του Μητσοτάκη στον Μητσοτάκη της Ιστορίας (2013), Το πολιτικό σύστημα των ΗΠΑ: Ένας ιδιόρρυθμος δικομματισμός (2012) και Εκλογικά συστήματα: Θεωρία και πρακτικές εφαρμογές (2001).

Τις προτάσεις του συγγραφέα σχολιάζουν: Ανδρέας Ανδριανόπουλος, Ευριπίδης Αντωνίου, Παρασκευάς Αυγερινός, Ευάγγελος Βενιζέλος, Γιώργος Γεραπετρίτης, Άδωνις Γεωργιάδης, Άννα Διαμαντοπούλου, Ξενοφών Κοντιάδης, Μαριλένα Κοππά, Δημήτρης Κράνης, Κώστας Λάβδας, Ανδρέας Λοβέρδος, Πάσχος Μανδραβέλης, Γιάννης Μαρίνος, Κώστας Μποτόπουλος, Χάρης Οικονομόπουλος, Γιάννης Πανούσης, Αλέκος Παπαδόπουλος, Παναγιώτης Πικραμμένος, Γιάννης Ραγκούσης, Φίλιππος Σπυρόπουλος, Μιχάλης Σταθόπουλος, Πέτρος Τατσόπουλος, Παύλος Τσίμας, Κώστας Χρυσόγονος

«Εξαιρετικά ουσιαστικές και αναγκαίες σκέψεις». Παρασκευάς Αυγερινός
«Θέτει τα ουσιώδη στο τραπέζι». Ευάγγελος Βενιζέλος
«Δέσμη ιδεών για ένα θεσμικό big bang». Άννα Διαμαντοπούλου
«Οδηγείται από έναν υπερβάλλοντα αναθεωρητικό οίστρο». Ξενοφών Κοντιάδης
«Ενδεχομένως μια λύση στο ηθικό, πολιτικό, αξιακό αδιέξοδο». Μαριλένα Κοππά
«Σε είκοσι χρόνια από τώρα, θα απορούν με το ότι δεν υπάρχουν πολλές άλλες αντίστοιχες μελέτες».Κώστας Λάβδας
«Πολύτιμη ιδέα, δυναμικότατη συγγραφή». Ανδρέας Λοβέρδος
«Το τελευταίο που θα χρειαζόμασταν: διάλογο περί “συνταγματικής παλιγγενεσίας”». Κώστας Μποτόπουλος
«Ο Θ. Διαμαντόπουλος, αιρετικός, απρόβλεπτος, πρωτότυπος, ευρηματικός, ανήσυχος, έκανε το χρέος του». Γιάννης Πανούσης
«Προτάσεις επεξεργασμένες με το βάθος της επιστημοσύνης του». Αλέκος Παπαδόπουλος
«Καλοδεχούμενο δώρο». Παναγιώτης Πικραμμένος
«Πέτυχε ήδη [να] συζητούμε τις ρηξικέλευθες ιδέες του». Φιλιππος Σπυρόπουλος
«Πυροκροτητής, προσφέρει και τα αντεπιχειρήματα». Πέτρος Τατσόπουλος
«Πεδία στα οποία ο ίδιος έχει μια συστηματική, πολύχρονη, γόνιμη και, κάποτε, προκλητική παρουσία». Παύλος Τσίμας