Οι εξελίξεις στις ελληνοϊταλικές σχέσεις την περίοδο

1939-1940, προ της κήρυξης του πολέμου μεταξύ των

δύο κρατών, επηρεάζονται από τις αντίμετρες πολιτικές που ακολούθησαν οι ηγέτες τους, Μουσολίνι και Μεταξάς.

            Η φασιστική Ιταλία με μια επιθετική συμπεριφορά προσπάθησε να υποτάξει την Ελλάδα πρώτα με διπλωματικά μέσα, και όταν αυτά απέτυχαν, με στρατιωτικά.

            Από την άλλη μεριά η μεταξική Ελλάδα εφήρμοσε μια αμυντική προσέγγιση με συνεχείς υπαναχωρήσεις προς τους Ιταλούς, με αποκορύφωμα τον τορπιλισμό της «ΕΛΛΗΣ» που σκόπιμα αποσιωπήθηκε.

            Η Ιταλία εμφανιζόταν στο υποσυνείδητο της ελληνικής πολιτικής ηγεσίας σαν ένας «μπαμπούλας» που δεν έπρεπε να θιγεί για να μην αντιδράσει βίαια.

            Στην ουσία ένας «άσκοπος πόλεμος» που έγινε κατά κύριο

λόγο για το κύρος του Μουσολίνι και που επεφύλαξε πολλά δεινά για την Ελλάδα, αλλά έμμεσα και για την Ιταλία.

Ένα πολύτιμο βιβλίο-ντοκουμέντο που παρακολουθεί

βήμα προς βήμα, τα δραματικά γεγονότα της συγκεκριμένης κρίσιμης εποχής, δοσμένο συγκλονιστικά από έναν εμβριθή μελετητή, ειδήμονα στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.