Ήταν ένα ταξίδι χωρίς σκοπό κι αιτία αυτό που είχα ξεκινήσει Είχα γυρίσει στην Ιταλία που ήξερα. Του φόβου, της μοναξιάς, της εγκληματικότητας, της μαφίας, της ατέλειωτης μελαγχολίας.

Η μοίρα με είχε σπρώξει στο παγωμένο διαμέρισμα του Αντρέα και της Χριστίνας στο 17ο όροφο του γιγαντιαίου κτιρίου που όλοι ονόμαζαν εφιάλτη. Χτισμένο ως ένα σύγχρονο συγκρότημα κατοικιών, είχε καταντήσει ένα μπλοκ βρωμιάς, φτώχειας κι εξαθλίωσης.

Για λίγες μέρες μοιράστηκα την άδεια ζωή τους, ανάμεσα σε άσκοπα ξενύχτια, διαλυμένα Alfa Romeo κι άφθονο ουίσκι.

Ήταν αλήθεια. Μόνο με άφθονο αλκοόλ μπορούσες να περάσεις τη νύχτα στα μπλοκ. Κι ήταν και κάτι άλλο. Η Χριστίνα, η κοπέλα με τα υπέροχα μάτια και τη μελαγχολία να συνοδεύει το πρόσωπό της σε κάθε έκφραση, είχε αναστατώσει τη ζωή μου…

Το πρώτο μυθιστόρημα του Δημήτρη Μαμαλούκα σε νέα έκδοση. Το βιβλίο μεταφέρθηκε στη μεγάλη οθόνη με τίτλο «Όσο υπάρχει αλκοόλ…» (2002) σε σκηνοθεσία Δημήτρη Μακρή.