Η μελέτη του Ντασκαλόφ εντάσσεται στο νέο ιστοριογραφικό ρεύμα που ασχολείται με την ιστορία της πολιτικής προσφυγιάς. Η ανά χείρας μελέτη είναι μια εξαντλητική καταγραφή της δημιουργίας και της πορείας των ελληνικών κοινοτήτων στη Βουλγαρία που συγκροτήθηκαν από Έλληνες πολιτικούς πρόσφυγες μετά το 1948.

Ο Ντασκαλόφ υποστηρίζει πως η απόφαση της υποδοχής, της φιλοξενίας και της περίθαλψης των Ελλήνων πολιτικών προσφύγων υπήρξε μια πρωτοβουλία του Κομμουνιστικού Κόμματος Βουλγαρίας στο πλαίσιο της διεθνιστικής αλληλεγγύης του προς το ΚΚΕ. Ο ίδιος ασκεί έντονη κριτική στην απόφαση αυτή, αφού θεωρεί πως το κόστος που πλήρωσε η Βουλγαρία τόσο οικονομικά, όσο και διπλωματικά, υπήρξε δυσανάλογα μεγάλο σε σχέση με το όφελός της.

Σε αρκετά σημεία τα επιχειρήματα του Ντασκαλόφ αμφισβητούν τον κυρίαρχο ιστοριογραφικό λόγο της ελληνικής αριστεράς. Εμμέσως πλην σαφώς, η ρήξη του Εμφυλίου Πολέμου ερμηνεύεται ως προσπάθεια του ΚΚΕ να καταλάβει την εξουσία, η συνδρομή των βορείων γειτόνων της Ελλάδας παρουσιάζεται ως το κρίσιμο προαπαιτούμενο, ενώ ακόμη και η μεταφορά των παιδιών στις χώρες του Ανατολικού Συνασπισμού απογυμνώνεται από το ανθρωπιστικό της περιεχόμενο.

Το βιβλίο δεν ταυτίζεται απολύτως ούτε με την επίσημη κομματική - κομμουνιστική ρητορική στη Βουλγαρία και στην Ελλάδα, αλλά ούτε και με τον ιδιωτικό λόγο των ίδιων των Ελλήνων πολιτικών προσφύγων. Αποκαλύπτει και μια άλλη μορφή πρόσληψης από τη βουλγαρική κοινωνία της ελληνικής πολιτικής προσφυγιάς στη βουλγαρική επικράτεια.

Μία μελέτη που συμβάλλει στην ανασύνθεση της εικόνας της συγκεκριμένης προσφυγικής μικροκοινωνίας, παρέχοντας χρήσιμα στοιχεία τεκμηρίωσης, ενώ περιγράφει τα κοινωνικά και πολιτιστικά συμφραζόμενα της αναγκαστικής εξορίας Ελλήνων πολιτών στην κομμουνιστική Βουλγαρία.

Ο  Γκεόργκι Ντασκαλόφ δίδαξε στο Τμήμα Ιστορίας του Πανεπιστημίου της Σόφιας. Απεβίωσε το 2014. Επιστημονικά του ενδιαφέροντα αποτελούσαν οι Διεθνείς Σχέσεις στα Βαλκάνια, το Μακεδονικό Ζήτημα, η μοίρα των μειονοτήτων και των προσφύγων.