Ο Θεοδωράκης ούτε στιγμή δεν έχασε την ψυχή του, ούτε στιγμή δεν την άφησε να δειλιάσει, να λυγίσει. Θυμηθείτε όταν διευθύνει τα μεγάλα του έργα, πώς στο πρόσωπό του απλώνεται μια γαλήνη, μια πρωτόγνωρη αρχαϊκή κι αγέρωχη περηφάνια, θυμηθείτε πώς ολόκληρος γίνεται μια ψυχή.

Στους ουρανούς του Μίκη ο Μάκης Τσέλιος αποτυπώνει τις σκέψεις και τα συναισθήματα που γεννιούνται σε έναν υποψιασμένο ακροατή της μουσικής του Μίκη Θεοδωράκη, αλλά και την ευρύτερη σχέση του συνθέτη με κάθε τι ελληνικό. Ο συγγραφέας μας μιλάει για ορισμένα από τα μεγάλα έργα του Μίκη, καθώς και για το πώς ο Θεοδωράκης επηρεάστηκε από τους δασκάλους του, αλληλοεπέδρασε με τους συγχρόνους του και ενέπνευσε τους νεότερους. Και Θεοδωράκης δεν είναι μόνο τα γνωστά παυσίλυπα τραγούδια του. Είναι και το υπόλοιπο μουσικό έργο του, είναι οι αγώνες του, είναι η ελληνικότητά του.