Τρία πράγματα στό πλοῖο σακατεύουνε τό ναυτικό: Ἡ κακοθαλασσιά, ἡ ἀπιστία καί ἡ μαλαφράντζα. 

Ἡ κακοθαλασσιά παλεύεται. Ἡ θάλασσα εἶναι τό ἐπάγγελμά του, ἡ ἐρωμένη του.

Ἡ ἀπιστία, ἄχ, ἡ ἄτιμη ἀπιστία. Σαράκι μέ δηλητήριο κόμπρας εἶναι, πού ροκανίζει τά σωθικά τοῦ ναυτικοῦ καί τόν παλαβώνει! Σέ κάθε ὀργυιά τῆς θάλασσας, τοῦ `ρχεται νά φουντάρει ἀπ` τήν πρύμνη, νά τόν πάρει ἡ προπέλλα, νά τόν ξεσχίσει, νά ἡσυχάσει!

Ὅμως, σέ ἀνύποπτο χρόνο, ἕνα ἄλλο σαράκι μέ δηλητήριο μαύρης ἀράχνης, ἐμφανίζεται αἴφνης καί φωλιάζει πεισματικά μέσα του. Ἡ ἐκδίκηση! 

Ἡ ἐκδίκηση, ποῦ μέ χίλιους τρόπους προσπαθεῖ νυχθημερόν ν` ἀπο­διώξει ἀπό μπροστά του, ἀλλά ἡ ἐμφάνιση τῆς μαλαφράντζας στό τρίτο στάδιο, ἐξαφανίζει κάθε ἴχνος ἠθικῆς ἀντιστάσεως καί πα­γιώνει μέσα του τήν ἐκδίκηση. Τήν κρύα ἐκδίκηση πού ὑλο­ποιεῖ σέ προσδιορισμένο χρόνο μέ ἀποτρόπαιο πρωτοφανῆ τρό­πο καί πού μετά ὁ ἴδιος παλαβώνει περισσότερο. Κι ἀλλοίμονο! Ἡ ἐκδί­κηση ἡ κακούργα, ἡ κρύα ἐκδίκηση, χλιαίνει σιγά-σιγά, γίνε­ται ζεστή, μετά διακεκαυμένη καί ὡς θεϊκή ἐρινύα στρέφεται μέ περισσή ἀπανθρωπιά στόν θύτη καί θῦμα ἑαυτόν του.