Στηριγμένο σε αρχειακό υλικό και στη βιβλιογραφία της ελληνικής επαναστατικής περιόδου, της διακυβέρνησης του Ιωάννη Καποδίστρια, της Αντιβασιλείας και της βασιλείας του Όθωνα, το βιβλίο επιχειρεί να παρουσιάσει τη συμβολή του Χριστόδουλου Κλονάρη στη συνταγματική ιστορία της Ελλάδας. Το έργο του  Κλονάρη, πρώτου Προέδρου του Αρείου Πάγου, δεν έτυχε της επεξεργασίας που αρμόζει σε μια τέτοια σημαντική προσωπικότητα. Γεννημένος το 1788 στο ορεινό Λιασκοβέτσι Ζαγορίου, διακρίθηκε από τη νεότητά του με επιλογές παιδείας που εμπνέονταν από τα προτάγματα του Διαφωτισμού. Η λαμπρή παιδεία του ολοκληρώθηκε με τις νομικές σπουδές του στη Σορβόνη, ενώ το 1825 επέστρεψε στην Ελλάδα, όπου, συμμετέχοντας στην ομάδα των εκσυγχρονιστών, υπήρξε εκ των εισηγητών του Συντάγματος της Τροιζήνας, κειμένου που αναγνωρίζεται ως η κορυφαία στιγμή του ελληνικού συνταγματισμού. Η προσφορά, άλλωστε, του Κλονάρη στη δικαιοπαραγωγική διαδικασία ήταν σημαντική, ενώ η θητεία του ως πρώτου Εισαγγελέα (Δημοσίου Συνηγόρου) και η μετέπειτα υπηρεσία του ως Προέδρου του Αρείου Πάγου (από το 1835 έως τον αιφνίδιο θάνατό του, τον Μάρτιο του 1849), ανέδειξε τα προσόντα του στην τέχνη της καλής νομοθέτησης και της ορθής απονομής της δικαιοσύνης.