Η Martha Nussbaum θέτει σε εφαρμογή ένα φιλόδοξο θεωρητικό σχέδιο: να δείξει γιατί η ηθική φιλοσοφία παραμένει ελλιπής όταν αρνείται τη συμβολή της λογοτεχνίας στην πραγμάτευση ζητημάτων περί του πρακτέου. Στα δεκαπέντε δοκίμια του τόμου προσπαθεί να απαντήσει στο σωκρατικό ερώτημα «Πώς πρέπει να ζει κανείς;» υποστηρίζοντας, μεταξύ άλλων, την ανατίμηση του γνωστικού ρόλου των συναισθημάτων, της αντίληψης και της φαντασίας, καθώς και την ηθική κριτική των λογοτεχνικών έργων, η οποία δεν αμελεί τη μορφή και το ύφος της αφήγησης. Ολόκληρο τον τόμο διατρέχει το ζήτημα της ενδεχόμενης σύγκρουσης ενός παθιασμένου βιώματος, του έρωτα, με την επιδίωξη της συνολικής ηθικής μέριμνας απέναντι στον άνθρωπο.

«Όποιος θέλει να κατανοήσει την αµφίδροµη σχέση λογοτεχνίας και φιλοσοφίας και τον τρόπο που η µία επενεργεί στην άλλη, θα πρέπει να διαβάσει µε προσοχή το έργο αυτό και να µελετήσει τις θέσεις της συγγραφέως ενδελεχώς». Wayne Booth, Philosophy and Literature