Ο εικαστικός τρόπον τινά τίτλος για δεκαέξι θεατρολογικά μελετήματα είναι βέβαια μια μεταφορά: υποδηλώνει ότι ορισμένα από αυτά είναι κάπως συνοπτικά ή/και εισαγωγικά σε ένα ευρύτερο θέμα, πρόσφορο για περαιτέρω έρευνα και πληρέστερη πραγμάτευση (όθεν και αποκαλούνται «σχήματα»), ενώ άλλα, έχοντας πιο περιορισμένη σκόπευση δίνουν «εικόνες» του θέματός τους πιο ολοκληρωμένες.
Ο υπότιτλος υποδηλώνει αφενός την ιστορική προοπτική από τον 19ο αιώνα, όταν κυρίαρχο αισθητικό ρεύμα ήταν ο ρομαντισμός, έως τη σύγχρονη εποχή με την υφολογική πολλαπλότητα του μεταμοντερνισμού (ορισμένοι μιλούν και για μετα-μεταμονερνισμό) και τις σύγχρονες ή διαχρονικές θεματικές τόσο στο δράμα όσο και στη θεατρική πρακτική. Από την εμφάνιση των πρώτων ιστοριών του νεοελληνικού θεάτρου έγινε αισθητό ότι τα κενά είναι πολλά και σημαντικά, και θα έπρεπε να γίνουν έρευνες και μάλιστα επιστημονικές για να φωτιστούν πολλά θέματα, να διορθωθούν λάθη, παραλήψεις και παρανοήσεις, να ξαναγίνουν αποτιμήσεις έργων, συγγραφέων, θεατρικών θεσμών και γεγονότων. Τα παρόντα μελετήματα είναι κυρίως ερευνητικής φύσεως. Πέρα από τα ιστορικά στοιχεία, γίνονται και αναλύσεις περιεχομένου και παραστάσεων – η ύπαρξη των μαγνητοσκοπήσεων έχει λύσει το θέμα της εξαφάνισης της θεατρικής παράστασης των προηγούμενων εποχών και των παραπόνων των καλλιτεχνών της για το εφήμερο της τέχνης τους. Παρουσιάζονται εδώ προς χρήση των θεατρολόγων και παντός ενδιαφερομένου.