Ο Τζώρτζης Αθανασιάδης – ο ιδεαλιστής δημοσιογράφος, ο τολμηρός επιχειρηματίας, ο λάτρης του αθλητικού πνεύματος και θεματοφύλακας των παραδόσεων – γεννήθηκε στην Κων/πολη το 1912. Μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή, σε ηλικία μόλις 12 ετών, με κοντά παντελονάκια ακόμα, εγκαταλείπει την πατρώα γη και εγκαθίσταται, μαζί με το μεγαλύτερο αδελφό του Πάνο, στον Πειραιά. Σπούδασε στη γαλλική Σχολή Σαιν Πωλ. Παράλληλα, τον ελεύθερο χρόνο του, καθόταν κοντά στον αδελφό του, ο οποίος είχε επιδοθεί με επιτυχία στις ναυτιλιακές και οικονομικές εκδόσεις. Είχε μάλιστα προχωρήσει και στην έκδοση – τον Μάρτιο του 1923 – του Ναυτικού και Εμπορικού Δελτίου Πειραιώς.

Κοντά του, λοιπόν, έκανε δειλά-δειλά τα πρώτα του δημοσιογραφικά βήματα. Το 1936, έμπειρος πλέον, παρά το νεαρόν της ηλικίας του, αναλαμβάνει τη διεύθυνση του Δελτίου, που εμπλουτίζει σε ύλη και επεκτείνει σε κυκλοφορία.

Τέσσερα χρόνια αργότερα, ο Τζώρτζης ντύνεται στο χακί και πηγαίνει στο αλβανικό μέτωπο, όπου – ως λοχίας-πυροβολητής – διακρίνεται σε τέτοιο σημείο, ώστε η Πατρίδα να τον παρασημοφορήσει με το Αργυρούν Αριστείον Ανδρείας.

Με την κατάρρευση του μετώπου και την εισβολή των Γερμανών, ο Τζώρτζης συνέχισε την εθνική του δράση, βοηθώντας τον αγώνα για την Ελευθερία, με τη φυγάδευση αγωνιστών, αξιωματικών και ανταρτών προς την Αίγυπτο και τη Μέση Ανατολή.

Παράλληλα ασχολείται και με τον Αθλητισμό. Πριν από τον πόλεμο, σαν αθλητής, διακρίθηκε, στην πρώτη ομάδα που ίδρυσε ο Ολυμπιακός και ως ναυταθλητής-πηδαλιούχος της Εθνικής μας ομάδας. Μετά τον πόλεμο σαν μέλος του Ολυμπιακού και παράγοντας του Ελληνικού αθλητισμού, που εργάστηκε με επιτυχία για την αναδιοργάνωσή του.

Το 1948 το Δελτίο μετονομάζεται σε Ναυτεμπορικήκαι τον επόμενο χρόνο μεταφέρει τα γραφεία της εφημερίδας από τον Πειραιά στην Αθήνα (Πειραιώς 50).

Μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 1960, ο Τζώρτζης δημιουργεί μια ξεχωριστή προσωπικότητα ως επιχειρηματίας.

Το 1954, τα δύο αδέλφια μεταφέρουν εκ νέου γραφεία και τυπογραφεία στην οδό Δραγατσανίου 4. Εκεί εκσυγχρονίζουν τις επιχειρήσεις τους και δημιουργούν παράλληλα πρότυπη μονάδα Γραφικών Τεχνών.

Λίγοι ίσως γνωρίζουν ότι ο Τζώρτζης βρίσκεται – ήδη από τη δεκαετία του ’50 στο πλευρό του Κων/νου Καραμανλή. Συμμετέχει στην οργάνωση της Ε.Ρ.Ε. και αναλαμβάνει υπεύθυνος των οικονομικών του κόμματος. Εισηγείται τότε στον πρωθυπουργό την αναδιοργάνωση του Ελληνικού αθλητισμού και θέτει τις βάσεις για τη δημιουργία  του Ο.Π.Α.Π., του ΠΡΟ-ΠΟ και της Γενικής Γραμματείας Αθλητισμού (Γ.Γ.Α.).

Το κορύφωμα της προσφοράς του, στον τομέα αυτό, έφθασε μετά τη Μεταπολίτευση, όταν διετέλεσε αντιπρόεδρος και Πρόεδρος της Επιτροπής Ολυμπιακών Αγώνων, ηγήθηκε της Ολυμπιακής αποστολής μας στον Καναδά, έσωσε το Ολυμπιακό Πνεύμα στους αγώνες της Μόσχας και συνέβαλε αποφασιστικά στη δημιουργία του Ολυμπιακού Σταδίου στον Καλογρέζα.

Το Νοέμβριο του 1963 αγοράζει από τη Νίνα Αραβαντινού τη Βραδυνή, μια παραδοσιακή και αγωνιστική εφημερίδα, με τίτλους θυσιών για το Έθνος, την οποία αναδιοργανώνει και εκσυγχρονίζει. Λίγο αργότερα (1964) ιδρύει την πρωινή-αδελφή της, την Ημέρα, της οποίας η έκδοση ανεστάλη το 1966.

Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας (1967-1974), ο Τζώρτζης και Βραδυνήσυγκρούστηκαν πολλές φορές με το απριλιανό καθεστώς επί θεμάτων που αφορούσαν την Πολιτεία, την Παιδεία, την εξωτερική πολιτική. Δύο υπήρξαν οι κορυφαίες αντιστασιακές πράξεις του Τζώρτζη και της εφημερίδας του. Οι γνωστές ιστορικές δηλώσεις του Κων/νου Καραμανλή από το Παρίσι, τις οποίες η Βραδυνή δημοσίευσε, με αποτέλεσμα την κατάσχεση των φύλλων της και το δικαστικό διωγμό του εκδότη της και η πολιτική συμμετοχή του Αθανασιάδη στο Κίνημα του Ναυτικού (Μάιος 1973).

Λίγους μήνες αργότερα το καθεστώς Ιωαννίδη διέταξε το κλείσιμο της Βραδυνής για περίπου οκτώ μήνες. Η εφημερίδα επανακυκλοφόρησε θριαμβευτικά τη νύχτα της 24ηςΙουλίου 1974, λίγες ώρες πριν από την επιστροφή του Καραμανλή και την ανάληψη υπ’ αυτού της πρωθυπουργίας τής χώρας.

Τον ίδιο αγώνα που έδωσε κατά της δικτατορίας, έδωσε και κατά του ΠΑ.ΣΟ.Κ. (κυρίως μετά το 1981), όταν αντελήφθη ότι η κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου επιδιώκει την κατάλυση του κράτους και την εδραίωση ενός μονοκομματικού καθεστώτος.

Για τον αγώνα του αυτό σύρθηκε επανειλημμένως στα δικαστήρια. Δεν πρόφθασε, όμως, να τον τελειώσει. Δύο σφαίρες τού αφαίρεσαν τη ζωή στις 7.50΄ το βράδυ του Σαββάτου, στις 19 Μαρτίου 1983 – περίπου δέκα χρόνια μετά το «λουκέττο»της Βραδυνής από τη δικτατορία. Ήταν και τότε Σάββατο, ώρα 7.50΄, της 1ης Δεκεμβρίου 1973, όταν στο ίδιο εκείνο γραφείο, που έχασε τη ζωή του, παρουσιάστηκαν οι απεσταλμένοι του Ιωαννίδη με σκοπό να φιμώσουν την εφημερίδα και να πνίξουν την ελεύθερη φωνή του εκδότη της…