Η Τζέην Ώστεν είναι μια από τις μεγαλύτερες μορφές της αγγλικής λογοτεχνίας. Μαζί με συγγραφείς όπως ο Σκοτ, ο Ντίκενς και η Σαρλότ Μπροντέ, ανήκει στους πρωτεργάτες του νεότερου αγγλικού μυθιστορήματος. Η λεπτή και συνάμα καυστική ειρωνεία της, οι απολαυστικοί και ρεαλιστικοί διάλογοι, η εξαιρετικά διεισδυτική ματιά της στα ζητήματα των ανθρώπινων σχέσεων και η θαυμαστή ικανότητά της να σκιαγραφεί χαρακτήρες είναι μερικά από τα χαρακτηριστικά του έργου της, ενός έργου που ποτέ δεν έπαψε να συγκινεί και να γοητεύει. Όταν ήταν παρών ο Γουίλλομπυ, η Μάριαν δεν είχε μάτια για κανέναν άλλον. Οτιδήποτε έκανε αυτός ήταν σωστό. Οτιδήποτε έλεγε ήταν έξυπνο. Κι εκείνος από την πλευρά του, τις βραδιές που έπαιζαν χαρτιά στο Παρκ, έκλεβε τον εαυτό του και όλους τους άλλους για να την αβαντάρει. Αν η βραδιά ήταν χορευτική, ήταν ο αποκλειστικός σχεδόν καβαλιέρος της, και όταν αναγκάζονταν να χωριστούν για έναν-δυο χορούς, φρόντιζαν να βρίσκονται δίπλα και σπάνια έλεγαν κουβέντα σε οποιονδήποτε άλλον. Η συμπεριφορά αυτή, όπως είναι ευνόητο, τους έκανε επίκεντρο της γενικής θυμηδίας. Αλλά τα γέλια και οι κοροϊδίες δεν τους πτοούσαν, έδειχναν μάλιστα να μην τους ενοχλούν στο ελάχιστο.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]