«Οι πατριώτες» είναι ένα μυθιστόρημα-ποταμός, του οποί­ου ο χρονικός ορίζοντας εκτείνεται σε έναν ολό­κληρο αιώνα, από τα τέλη του 19ου έως τα τέλη του 20ού. Ο χώρος είναι η Πιερία με τα αγάννιφα όρη της, η Κατερίνη, που από θλιβερή τουρκόπολη των στε­νό­δρομων και των λασπότοπων, μετεξελίσσεται σε όμορ­φη πόλη δομημένη σε πολεοδομικό σχεδια­σμό, αλλά και όλη η Ελλάδα και όχι μόνο. 

Οι ήρωες αυθεντικοί, μορφές αρχετυπικές, ζουν το «τραύ­μα», τη συγκλονιστικότερη για τον ελληνισμό ιστο­­­ρική περίοδο και διελαύνουν προς το μέλλον τους με την Ιστορία πανταχού παρούσα να κατα­πί­νει ζω­ές. Άλλοι μέσα στον στρόβιλο των γε­γονότων απο­δύονται απλώς σ` έναν αγώνα επιβίωσης κι άλ­λοι σ` έναν αγώνα πλέριας ζωής, προσφοράς κι αυ­το­θυ­σίας, καθώς επιχειρούν να πηδήσουν πάνω από τον ίσκιο τους. Η συγγραφέας εισβάλλει στον γεω­με­­τρι­κό χώρο της ψυχής τους κι εξιστορεί τους πο­λύ­τρο­πους δρόμους της πολύπαθης ζωής τους, ενώ συγ­χρόνως εξερευνά τις ρωγμές της ανθρώπινης συμπε­ριφοράς, σκιαγραφεί πτυχές της ανθρώπινης καρ­διάς, ανιχνεύει τα όρια του ανθρώπινου είναι, συγκα­τανεύει στην οδύνη και στην ομορφιά.