…Τα παραμύθια βγήκαν για να κοιμίζουν τα παιδιά και να ξυπνάνε τους μεγάλους.
Καθόσον κι οι μεγάλοι έχουν ανάγκη απ’ τα παραμύθια τους.
Αρκεί να γνωρίζουν πως είναι «παραμύθια» και να μην τα μπερδεύουν με τα χαλκευμένα ψέματα.
Τούτες οι «μυθιστορίες» είναι γιομάτες μ’ αβάσταχτες, ανθρώπινες αλήθειες. Αλήθειες που ταρακουνάνε και ξυπνάνε τον άνθρωπο.
«Μυθιστορίες» ξεριζωμένες απ’ τα σπλάχνα της Ελληνικής Μυθολογίας, χρωματισμένες με πολέμους, μ’ έρωτες κι αντεγκλήσεις ανάμεσα σε θνητούς κι αθανάτους, σ’ ένα χαριτωμένο πάντρεμα κάτω απ’ το φως της Ελλάδας.
Μυθιστορίες γιομάτες χάρη και προπάντων, γαρνιρισμένες με γέλιο σπαρταριστό κι ανεπιτήδευτο.
…Κι όπως λεν από παλιά, το γέλιο στέκει «βοτάνι θαυματουργό» ενάντια στη θλίψη και στον πανανθρώπινο φόβο…