Στον τόμο αυτόν  εξετάζονται συνοπτικά αλλά περιεκτικά η προσωπικότητα και το παιδαγωγικό έργο των πιο διακεκριμένων παιδαγωγών-κύριων εκπροσώπων των επικρατέστερων ρευμάτων της Μεταρρυθμιστικής Παιδαγωγικής.

Εξετάζοντας το παιδαγωγικό τους έργο, ερευνάται η συνάφεια ανάμεσα στις φιλοσοφικές – παιδαγωγικές τους ιδέες αλλά και τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητάς τους από την μία πλευρά, και το ευρύ και ποικιλόμορφο πνεύμα τους διεθνούς φαινομένου της εποχής, του Κινήματος της Μεταρρυθμιστικής Παιδαγωγικής, από την άλλη. Κοινά σημεία της ενιαίας εξέτασης των Παιδαγωγών αυτών αποτελούν μια σύντομη βιογραφία, στην οποία παρουσιάζονται για τον καθένα οι βασικοί παράγοντες  διαμόρφωσης της προσωπικότητας του, η παιδαγωγική του δραστηριότητα, οι βασικές φιλοσοφικές-παιδαγωγικές του αντιλήψεις, η παιδαγωγική του θεωρία, οι πιο αξιόλογες  παιδαγωγικές του ιδέες  ή και το παιδαγωγικό σύστημα που προτείνει.

Αναφέρονται  επίσης οι επικρατέστερες τάσεις της Μεταρρυθμιστικής Παιδαγωγικής, αναλύοντας την  ένταξη του κάθε παιδαγωγού σε αυτές καθώς και το πνεύμα των μεταρρυθμιστικών τους επιδιώξεων. Ακολουθεί μια σύντομη κριτική αποτίμηση του συνολικού παιδαγωγικού έργου του καθενός τόσο σε σχέση με το γενικότερο πλαίσιο της Μεταρρυθμιστικής Παιδαγωγικής όσο και σε σχέση με σημερινές παιδαγωγικές αντιλήψεις.

Με την παρουσίαση αυτή ο αναγνώστης έχει τη δυνατότητα να αναπαραστήσει μέσα του την εξέλιξη της παιδαγωγικής σκέψης και πράξης και να εξάγει τα συμπεράσματά του για το παρόν και το μέλλον της Παιδείας μας.

Ο Γιώργος  Ε. Πυργιωτάκης, τ. Αναπληρωτής Καθηγητής, γεννήθηκε στην Ιεράπετρα της Κρήτης. Αποφοίτησε από την Παιδαγωγική Ακαδημία Ηρακλείου και εργάστηκε ως εκπαιδευτικός πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης σε ελληνικά σχολεία της Ελλάδας και της Γερμανίας. Σπούδασε Παιδαγωγική στο γνωστό Πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης όπου απόκτησε τους ακαδημαϊκούς τίτλους Magister Artium και Διδακτορικό Δίπλωμα. Δίδαξε παιδαγωγικά στη Ράλλειο Παιδαγωγική Ακαδημία, διετέλεσε  Μόνιμος Πάρεδρος του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου, θέση από την οποία παραιτήθηκε λόγω της εκλογής του ως Επίκουρου Καθηγητή στο Παιδαγωγικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας. Εδώ δίδαξε έως τη συνταξιοδότηση του το 1911.

Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα, όπως προκύπτει από την διδακτορική του διατριβή, τα βιβλία και τα δημοσιεύματά του σε ελληνικά και γερμανικά παιδαγωγικά περιοδικά, επικεντρώνονται κυρίως σε θέματα Γενικής Παιδαγωγικής, Ιστορίας της Παιδαγωγικής και Ιστορίας της Εκπαίδευσης.