Ποιητής της γενιάς του ’30 ο Αλέξανδρος Μάτσας χαρακτηρίζεται για το προσωπικό λυρικό ύφος του. Επιφυλακτικός -εξ αιτίας της παιδείας του αλλά και από ένστικτο- μπροστά στο ενδεχόμενο μιας παρορμητικής νεανικής ένταξης σε κάθε μορφή ομαδικής δραστηριότητας, χωρίς να πάψει να είναι θιασώτης του ευρωπαϊκού και του γηγενούς νεωτερισμού (όπως αυτός εκδηλώθηκε τη δεκαετία του ’30), καθοδηγημένος από την ενδιάθετη ροπή του προς το αισθησιακό και το «ωραίο», ανένταχτος στις κυρίαρχες ομάδες και σχολές της εποχής, παρέμεινε σε όλη τη ζωή του ένας εκλεκτικός και συνεπής αισθητικός.