Ἐνωτισμένος ὁ Ἀπ. Παῦλος «πνεύματος ἁγίου» καὶ μὲ βαθύβλυστο ἐνδιαφέρον ἐγκύπτει στὰ προβλήματα τῆς χριστιανικῆς κοινότητος τῆςἘφέσου, τὴν ὁποία ὁ ἴδιος ἔχει ἱδρύσει καὶ στελεχώσει. Ἡ ἐπιλογὴ τῆς πόλεως δὲν ἦταν τυχαῖα. Ἡ  γεωγραφική της θέση τῆς ἐπιτρέπει νὰ ἐλέγχη μέσω τοῦ λιμένος της τὸ διαμετακομιστικὸ ἐμπόριο ἀπὸ τὴν Δύση πρὸς τὴν Ἀνατολὴ καὶ ἀντίστροφα. Πολυπολιτισμικὴ κοινωνία, μὲ πλῆθος ἱερῶν διαφόρων θεοτήτων,  μὲ ποικιλία ἐπαγγελμάτων καὶ διαφόρων ἀπασχολήσεων, θὰ δεχθῆ τὸ κήρυγμα τοῦ Εὐαγγελίου. Ἀνατολίτης ὁ  ἴδιος ὁ  Παῦλος, ἐνστερνίζεται τὸν ρόλο του στὴν Μικρά Ἀσία, ἐπισκέπτεται τὴν Ἔφεσο κατ’ἐπανάληψιν, όπου στοχάζεται καὶ θεολογεῖ.  

 Ἡ ἐπιστολή πρὸς Ἐφεσίους διαπλέκεται μὲ οἰκονομικὰ θέματα, ὅπως ἡ καταδίκη τῆς πλεονεξίας, η ἐξύμνηση τῆς ἐργασίας καὶ κυρίως ἡ ανάλυση καὶπεριγραφή των σχέσεων ἐντός τοῦ Οίκου, ὡς οικονομικῆς μονάδος. Πρόδηλη καὶ ἐμφανὴς εἶναι ἡ ἐπίδραση τόσο τῶν κειμένων τῆς  Παλαιᾱς Διαθήκης ὅσο καὶ τῆς ἀρχαίας ἑλληνικῆς γραμματείας στὸν Ἀπ. Παῦλο.