Η κοινή εννοιολογική αντιμετώπιση του ζεύγους της αξιοπρέπειας και των δικαιωμάτων του ανθρώπου σχετίζεται με το πραγματικό γεγονός, ότι παρά την προϊούσα εκνομίκευσή του, εξακολουθεί πάντοτε να αποτελεί το περιεχόμενο κρατικών πολιτικών. Αυτή η διγλωσσία εξηγεί, μεταξύ άλλων, την αξιακή σχετικότητά του, αφού η επίκληση στην αρχή της κρατικής κυριαρχίας είναι αρκετές φορές ένας ικανός λόγος για την αναστολή ή τον περιορισμό βασικών δικαιωμάτων του ανθρώπου. Εν τούτοις, δεν μπορούμε να ζήσουμε χωρίς τις πολιτικές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων ως συστημικές νεωτερικές ολοκληρώσεις του ορθού λόγου που "κτίζουν" κατά τρόπο ενιαίο και ποιητικό το σύγχρονο κόσμο της νεωτερικότητας. Ως εκ τούτου, η μελέτη επικαλείται την αξιοπρέπεια και τα δικαιώματα του ανθρώπου ως ρηματικά, συστημικά, αλλά και δυνητικά συγκείμενα του ανολοκλήρωτου νεωτερικού σχεδίου.

Το βιβλίο ανήκει στη σειρά «δια-ΛΟΓΟΣ/ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ/ΜΕΛΕΤΕΣ», Διεύθυνση Σειράς: Δημήτρης Ν. Λαμπρέλλης