Για την επάνοδο της ελληνικής οικονομίας σε διατηρήσιμη οικονομική ανάπτυξη, οι ιδιωτικές επενδύσεις (διεθνείς και εσωτερικές) αποτελούν απαραίτητο μοντέλο ανάκαμψης. Η αυτοχρηματοδότηση δημοσίων τομέων και δραστηριοτήτων ως είδος επένδυσης από τους ιδιώτες επιχειρηματίες βασίζεται στην εμπορευματικοποίηση των δημοσίων υποδομών του Κράτους (commercialism of public infrastructure). Σε καιρούς δημοσιονομικών περιορισμών, όμως, οι ανάγκες του Κράτους για νέα δημόσια έργα και καλύτερης ποιότητας δημόσιες υπηρεσίες, δε σταματούν αλλά εμφανίζονται ιδιαίτερα αυξημένες. Αναπτυξιακό μοντέλο με εξαιρετική σημασία στην προσπάθεια αυτήν αποτελούν οι εξεταζόμενες από την παρούσα μελέτη  «ΣΔΙΤ και Συμβάσεις Παραχώρησης».

Για την προσέλκυση και αποδοτική εκμετάλλευση των ιδιωτικών επενδύσεων μέσω των ανωτέρω αυτοχρηματοδοτούμενων μεθόδων, αφενός τα στελέχη-προσωπικό των αναθετουσών αρχών καλούνται να διεξάγουν τους αντίστοιχους δημόσιους διαγωνισμούς, αφετέρου οι συμμετέχουσες κατασκευαστικές κοινοπραξίες μέσα σε ένα πλήρως ανταγωνιστικό επιχειρηματικό περιβάλλον καλούνται με πλήρη στήριξη από δικηγόρους και μηχανικούς να διαρθρώσουν αποδοτικά τις προσφορές τους για να αυξήσουν τις πιθανότητες ανάθεσης σε αυτές των αντίστοιχων συμβάσεων. Στην επενδυτική προσπάθεια αυτήν, η επιτυχία της εκτέλεσής τους απαιτεί ισχυρή τραπεζική δανειακή χρηματοδότηση αλλά και ασφαλιστική κάλυψη του εγχειρήματος από ασφαλιστικές εταιρίες οι οποίες είναι πρόθυμες να αναλάβουν μέρος των κινδύνων στα αντίστοιχα αυτοχρηματοδοτούμενα εγχειρήματα. Για τους σκοπούς αυτούς, η παρούσα μελέτη θα αποτελέσει χρήσιμο εργαλείο για την υποβοήθηση όλων των ανωτέρω προσώπων στη δύσκολη προβληματική του «Δικαίου των Εναλλακτικών Δημοσίων Συμβάσεων».