Η Σκοτεινή Ρίζα είναι ένα σχήμα μεταφοράς για την ψυχική ενδοχώρα που αποθηκεύει το βίωμα και δίνει τις πρωταρχικές φόρμες στην εμπειρία. Στη διαδικασία αυτή, η ηθική και ψυχολογική δομή του προσώπου είναι το αναπόφευκτο φίλτρο, γι’ αυτό ο λυρισμός είναι το σταθερό γνώρισμα της ποίησης, που ρέει εσωτερικά ή, για να χρησιμοποιήσουμε την εικόνα του Γιώργου Σεφέρη, σαν το ψάρι που βλέπουμε να κυλά στην αυγινή γαλήνη της θάλασσας. Γίνεται φανερό ότι ο όρος λυρισμός, έτσι όπως τον χρησιμοποιούμε, δεν είναι γραμματολογικό κριτήριο που ταξινομεί την ποίηση σε παραδοσιακή και μοντέρνα, αλλ ά όρος της ποιητικής διαδικασίας. Ο λυρισμός ποτέ δεν αποξενώθηκε από την ποίηση, παρά τις αλλ αγές που έχουν συμβεί στην πορεία της και που δεν ήταν λίγες ούτε ασήμαντες, μέσα στους αιώνες, αν πάρουμε τα πράγματα από την αρχαϊκή λ.χ. περίοδο του λυρισμού. Θα μπορούσε να πει κανείς πως οι ρήξεις είναι οι μεγάλες ταχύτητες της συνέχειας.
ΕΙΣΑΓΩΓΗ
ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΛΑΜΑΣ
ΣΠΗΛΙΟΣ ΠΑΣΑΓΙΑΝΝΗΣ
ΑΓΓΕΛΟΣ ΣΗΜΗΡΙΩΤΗΣ
ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΜΑΡΤΖΩΚΗΣ
ΜΙΛΤΙΑΔΗΣ ΜΑΛΑΚΑΣΗΣ
ΣΩΤΗΡΗΣ ΣΚΙΠΗΣ
ΚΩΣΤΑΣ ΒΑΡΝΑΛΗΣ
ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΟΛΕΜΗΣ
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΜΕΛΑΧΡΙΝΟΣ
ΠΑΥΛΟΣ ΝΙΡΒΑΝΑΣ
Κ.Π. ΚΑΒΑΦΗΣ
ΑΓΓΕΛΟΣ ΣΙΚΕΛΙΑΝΟΣ
ΡΩΜΟΣ ΦΙΛΥΡΑΣ
ΚΩΣΤΑΣ ΟΥΡΑΝΗΣ
ΠΕΤΡΟΣ ΜΑΓΝΗΣ
ΛΟΡΕΝΤΖΟΣ ΜΑΒΙΛΗΣ
ΙΩΑΝΝΗΣ ΓΡΥΠΑΡΗΣ
Κ.Γ. ΚΑΡΥΩΤΑΚΗΣ
ΛΑΜΠΡΟΣ ΠΟΡΦΥΡΑΣ
ΚΩΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΧΑΤΖΟΠΟΥΛΟΣ
ΓΛΑΥΚΟΣ ΑΛΙΘΕΡΣΗΣ
ΡΗΓΑΣ ΓΚΟΛΦΗΣ
Ι.Μ. ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ
ΜΥΡΤΙΩΤΙΣΣΑ
ΜΑΡΙΑ ΠΟΛΥΔΟΥΡΗ
ΤΕΥΚΡΟΣ ΑΝΘΙΑΣ
ΚΑΙΣΑΡ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ
ΜΕΛΙΣΣΑΝΘΗ
Γ.Θ. ΒΑΦΟΠΟΥΛΟΣ
ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΔΡΙΒΑΣ
ΖΑΧΑΡΙΑΣ ΠΑΠΑΝΤΩΝΙΟΥ
ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΕΦΕΡΗΣ
ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΤΖΙΟΥΛΑΣ
ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ ΒΡΕΤΤΑΚΟΣ
ΝΙΚΟΣ ΚΑΒΒΑΔΙΑΣ
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΜΠΑΡΑΣ
ΝΙΚΗΤΑΣ ΡΑΝΤΟΣ
ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΑΡΑΝΤΑΡΗΣ
ΤΕΛΛΟΣ ΑΓΡΑΣ
ΟΡΕΣΤΗΣ ΛΑΣΚΟΣ
ΖΗΣΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ
ΤΑΚΗΣ ΠΑΠΑΤΣΩΝΗΣ
ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ
ΑΝΔΡΕΑΣ ΕΜΠΕΙΡΙΚΟΣ
ΡΙΤΑ Ν. ΜΠΟΥΜΗ
Ν. ΧΑΓΕΡ-ΜΠΟΥΦΙΔΗΣ
ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΚΑΡΙΜΠΑΣ
ΝΙΚΟΣ ΕΓΓΟΝΟΠΟΥΛΟΣ
ΓΙΩΣΕΦ ΕΛΙΓΙΑ
ΝΙΚΟΣ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ
Δ.Ι. ΑΝΤΩΝΙΟΥ
ΜΕΛΠΩ ΑΞΙΩΤΗ
ΓΙΩΡΓΟΣ ΓΕΡΑΛΗΣ
ΛΕΩΝ ΚΟΥΚΟΥΛΑΣ
ΝΑΠΟΛΕΩΝ ΛΑΠΑΘΙΩΤΗΣ
ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΠΡΕΒΕΛΑΚΗΣ
ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ
ΖΩΗ ΚΑΡΕΛΛΗ
ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΡΘΑΙΟΣ
ΜΗΤΣΟΣ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ
ΕΡΓΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΗΜΕΙΩΜΑΤΑ