Λένε πως τάχα μόνο οι άνθρωποι έχουν ψυχή και μοίρα. Κι ακόμη, πως μόνο αυτοί έχουν το προνόμιο των αναμνήσεων. Σίγουρα, όμως, δεν είναι έτσι. Γιατί και τα «άψυχα» πράγματα έχουν κι αυτά τη μοίρα τους, άλλοτε καλή κι άλλοτε ανάποδη και κακορίζικη, ακριβώς όπως κι οι άνθρωποι.
Εγώ, για παράδειγμα, έζησα κάπου τριάντα χρόνια μια ζωή έντονη, γεμάτη συγκινήσεις και περιπέτειες. Γιατί, βέβαια, τριάντα χρόνια ζωής για ένα αυτοκίνητο είναι μια μακρά ζωή. Και τώρα, γερασμένο κι αποτραβηγμένο στη θλιβερή μοναξιά μου, ζω τις τελευταίες ημέρες μου αραγμένο σε μια μάντρα, λίγο πριν έλθει το τέλος...