Η συγγραφέας συνεχίζει την έρευνα από το σημείο που την άφησε στο προηγούμενό της βιβλίο, “«Μέρες» της ΟΠΛΑ στην Θεσσαλονίκη” . Όπως αναφέρει στην εισαγωγή του βιβλίου: «Η διερεύνηση της ιστορίας της κατοχικής ΟΠΛΑ Θεσσαλονίκης και των στελεχών της μου δημιούργησε ένα περίεργο συναίσθημα δέσμευσης απέναντι στα στελέχη της οργάνωσης. Έπρεπε, επομένως, να απαντηθούν τα ερωτήματα που σχετίζονται με τις διαδρομές που ακολούθησαν μετά τη συνθήκη της Βάρκιζας».

Στηριζόμενη στις αυτοβιογραφικές αναφορές από το αρχείο του Ν. Τσιρώνη, στελέχους της ΟΠΛΑ Θεσσαλονίκης, ερευνά την πορεία των πολιτικών προσφύγων προς τη Γιουγκοσλαβία και το Μπούλκες. Παράλληλα, εντάσσει στην μελέτη της στοιχεία από την εφημερίδα Φωνή του Μπούλκες – τεύχη της οποίας διασώθηκαν στο Αρχείο παράνομου τύπου του ΑΣΚΙ- διασταυρώνοντας τα με τις υπάρχουσες βιβλιογραφικές αναφορές.

Σε ένα θέμα που εξακολουθεί να διχάζει και να προσεγγίζεται με όρους συγκρουσιακής αντιπαράθεσης παρά ψύχραιμης καταγραφής των γεγονότων, η συγγραφέας προσφέρει μία μοναδική στο είδος της μελέτη λόγω του πλούσιου πρωτογενούς υλικού. Φωτίζονται όψεις σχετικά με τις κοινοτικές δομές στο Μπούλκες, την οικονομία, την εκπαίδευση της κοινότητας, τις σχέσεις Ελλήνων και «Σλαβομακεδόνων», αλλά και τις μεθόδους πειθαρχίας που επιβλήθηκαν, με εστίαση στην περίπτωση του νησιού – κάτεργου στον Δούναβη, για το οποίο και ελάχιστες αναφορές  έχουν γίνει στην υπάρχουσα βιβλιογραφία.