Στο τέλος του έβδομου π.Χ. αιώνα και τις αρχές του έκτου, στην Μυτιλήνη, η οποία συνταράσσονταν από πολιτικές διαμάχες ανάμεσα στους ολιγαρχικούς και την ανερχόμενη τάξη των εμποροναυτικών που υποστηρίζεται από τον λαό, τρεις καθόλου συνηθισμένοι άνθρωποι, ο ποιητής Αλκαίος, ευδαιμονιστής αριστοκράτης και παθιασμένος ολιγαρχικός, ο Πιττακός, ο στρατηγός που νίκησε τους Αθηναίους στο Σίγειο, ένας απ’ τους εφτά σοφούς της αρχαιότητας, και η Σαπφώ, η μεγαλύτερη ποιήτρια των αιώνων, ένα σπάνιο συναπάντημα προσωπικοτήτων τέτοιας εμβέλειας σ’ έναν τόσο μικρό τόπο, βρέθηκαν μέσα στη δίνη αυτών των ταραχών, παίρνοντας θέση ανάλογα με τις αντιλήψεις τους. Όταν αποτυγχάνει η συνωμοσία των ολιγαρχικών για την ανακατάληψη της εξουσίας που είχε περάσει στα χέρια των αντιπάλων τους, ο Αλκαίος, τ’αδέλφια του που ήταν ανάμεσα στους αρχηγούς, αλλά και οι υπόλοιποι ομοϊδεάτες τους μεταξύ των οποίων και η Σαπφώ δραπετεύουν από την Μυτιλήνη, αναζητώντας καταφύγιο στο Ιερό του Μέσου, στην Πύρρα, στον σημερινό κόλπο της Καλλονής, στη Λέσβο. Ο Πιττακός, ο οποίος είχε αρχικά συμμετάσχει στην συνωμοσία, αλλά άλλαξε στρατόπεδο την τελευταία στιγμή, μένει πίσω, προκαλώντας την διάπυρη μήνι του Αλκαίου, οργή που εκφράζεται μέσα στα ποιήματά του, τους πρώτους λίβελους που γράφτηκαν ποτέ.

Με προσήλωση στα ιστορικά γεγονότα που λειτουργούν σαν φόντο, αλλά και τις ιδέες και συναισθήματα που διαφαίνονται μέσα στα έργα και λόγια τους -όσα διασώθηκαν- επιχειρείται η «αναστήλωση» της εποχής και των περιπετειών των πρωταγωνιστών, σ’ ένα μυθιστόρημα γεμάτο πάθη, συγκρούσεις και έρωτα.