Ο Μέγας Αλέξανδρος, με την αύρα του θρύλου που ο ίδιος καλλιέργησε και με την οποία φρόντισε πολύ συνειδητά, ενόσω ακόμα ζούσε, να περιβάλει τον εαυτό του, έκανε γενιές ολόκληρες ιστορικών, πολιτικούς άνδρες και καθημερινούς ανθρώπους να ονειροπολούν, γοητευμένοι από τις περιπέτειές του σε μακρινές χώρες. Το Μυθιστόρημα του Αλεξάνδρου είναι αδιάψευστος μάρτυρας της δυνατής έλξης που άσκησαν και ασκούν τα κατορθώματα του Κατακτητή. Αυτή η μυθιστορηματική βιογραφία, στημένη με σπαράγματα του αρχαίου θρύλου, έγινε γρήγορα μπεστ σέλερ: από την Αλεξάνδρεια, τον τόπο καταγωγής της, διαδόθηκε σε πλήθος πόλεις της Ευρώπης και της Ασίας, όπου μεταφράστηκε, διασκευάστηκε, μεταπλάστηκε σε τριάντα περίπου γλώσσες. Επομένως η ανάδυση στα τέλη της αρχαιότητας αυτού του έργου, που η παράδοση μας το μεταβίβασε παραπλανητικά υπό το όνομα του Καλλισθένη, αποτελεί γεγονός κρίσιμο για την ιστορική πορεία του μύθου του Αλέξανδρου. Στην ίδια την Ελλάδα, το Μυθιστόρημα, κείμενο ζωντανό, δεν έπαψε να μεταμορφώνεται στο πέρασμα των αιώνων: από διασκευή σε διασκευή, η λαϊκή φαντασία προσαρμόζει και αναπλάθει τη μορφή του Κατακτητή για να τον κάνει να ταιριάζει καλύτερα στα ιδεώδη και τις αξίες κάθε εποχής. Είτε ως υπόδειγμα βασιλέως, είτε ως τρομερό παιδί, είτε ως παραβατικός τυχοδιώκτης και κυνηγός της περιπέτειας που αψηφά τα όρια, είτε, τέλος, ως πιστός ομολογητής, ο μυθιστορηματικός Αλέξανδρος, ενεργώντας όπως επιτάσσουν κάθε φορά οι νέες περιπέτειες της πλοκής, απομακρύνεται ολοένα και περισσότερο από το ιστορικό πρότυπό του, προσλαμβάνοντας φανταστικά χαρακτηριστικά. Την πολυδαίδαλη αυτή πορεία μεταμόρφωσης του ήρωα παρακολουθεί το βιβλίο της Κορίν Ζουαννό.