Δεν υπάρχει πόλεμος. Δεν υπάρχει εχθρός. Ο εχθρός είναι ο εαυτός μας. Έφυγε ο εχθρός και μείναμε μόνοι να πολεμάμε τον εαυτό μας.

«Κόλαση είναι οι άλλοι» δηλώνει ο Γκαρσέν, ο ήρωας του έργου του Σαρτρ «Κεκλεισμένων των θυρών». Ο σπουδαίος συγγραφέας και φιλόσοφος τοποθετεί τους ήρωες του σε ένα πολυτελές δωμάτιο στην κόλαση και ύστερα τους εγκλωβίζει κλείνοντας τους την πόρτα. Έτσι και το τρένο για τον Άγιο Μαρτίνο κλείνει τις πόρτες του και ξεκινά, εγκλωβίζοντας μέσα του τέσσερις αγνώστους και όμως τόσο γνωστούς μεταξύ τους ανθρώπους. Το τρένο προχωράει ή δεν προχωράει; Κινείται ή πηγαίνει αργά; Μήπως είναι σταματημένο; Ποια είναι η πραγματικότητα; Οι εκδοχές ποικίλουν ανάλογα με τα θέλω και οι τέσσερις ήρωες έχουν ένα σκοπό, να θάψουν τους νεκρούς τους... Παίζουν με την αλήθεια ή καλύτερα τις αλήθειες. Θέλουν να φτάσουν στον προορισμό τους, αλλά κανείς τους δεν είναι σε θέση να αντιδράσει, αποδέχονται και ερμηνεύουν αυτά που συμβαίνουν, για να μπορέσουν να επιβιώσουν. Όλες αυτές οι εκδοχές μπλέκονται μεταξύ τους σ’ ένα παιχνίδι επιβίωσης. Μια μακάβρια γκροτέσκα αλληγορία, μια ελεγεία για την επιβίωση του ανθρώπου μέσα από την φυγή.