Το ποίημα που πήρε ο Χρήστος από τη δασκάλα του το έμαθε αμέσως, και μάλιστα απ` έξω κι ανακατωτά. Γι` αυτό και είναι ενθουσιασμένος. Δεν έχει ξαναπεί άλλη φορά ποίημα, και ιδίως μπροστά σε ξένους ανθρώπους. Το λέει ξανά και ξανά, και νιώθει λίγο και σαν ηθοποιός στο θέατρο. Έτσι, όταν έρχεται η μέρα της γιορτής του σχολείου, ανεβαίνει χαρούμενος στη σκηνή για να το απαγγείλει. Θα πάνε άραγε όλα καλά; Και ποια είναι η εξαιρετική ιδέα που έχει ο αγαπημένος του παππούς;

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]