Η ΘΑΛΑΣΣΑ ΤΗΣ ΥΠΑΡΞΗΣ είναι ένα άδειο δοχείο που γεμίζουμε με όνειρα, στο βυθό της υπάρχουν χρόνια ολάκερα μπλεγμένα με άμμο και φύκια, πρόσωπα και αναμνήσεις ξεχασμένες,
η θάλασσα της ύπαρξης είναι της μνήμης η σιωπή.

Υπήρχε ένας δρόμος δίχως όνομα || Πέρα από την άκρη του ορίζοντα || Σαν την ερημιά του δρόμου || Μια μαύρη παγωνιά || Ο καιρός είχε στο βάθος || Γιορτή στο μισοσκόταδο || Η αθωότητα χάθηκε || Κάλεσμα || Αιωνιότητα || Φλεγόμενη η θάλασσα || Τραγούδι για μικρά παιδιά || Ο άγνωστος κύριος || Πρελούδιο || Πίσω από τις φυλλωσιές των εσχατιών || Το περίορθρον φως || Εμείς ξέρουμε πως τα ταξίδια || Νύχτα με βροχή || Ο καιρός που πέρασα || Το ξημέρωμα ο κόσμος αλλάζει || Υπήρχαν μέρες || Παγίδα || Ο ραδιούργος των δρόμων || Ολάκερες μέρες || Το τραγούδι του άγνωστου κυρίου || Σίγησαν τα άστρα || Το ταξίδι υπήρχε πάντα || Το φως ήταν γεμάτο || Στα μικρά κελιά το ?ως || Ο ορίζοντας βάθαινε μέσα του || Είναι περιττό ότι δεν λάμπει στο σκοτάδι || Το βλέμμα αυτό || Ο δρόμος είναι η αποστασιοποίηση || Μετά από ώρες || Περιμένοντας μόνος || Το κουφάρι μου ήταν || Βροχή || Ότι αγνοείται ζει μέσα στην νύχτα || Ο άγνωστος κύριος || Σελαγίζουν τα άστρα || ʼυπνος στο δωμάτιο || Ο δρόμος αυτός εμφανίζεται || Υπάρχει μόνο ότι με μάτια || Η θάλασσα της ύπαρξης || Κάποτε θα είναι ξημέρωμα