Η πράξη ονοματοδοσίας στο χώρο της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας συχνά ταυτίζεται στην συνείδηση του ποιμνίου, αλλά και κάποιες φορές μεταξύ των κληρικών, με το Μυστήριο του Βαπτίσματος. Σύμφωνα με τη λειτουργική τάξη της Εκκλησίας το άτομο καθίσταται πρόσωπο λαμβάνοντας το προσωπικό του όνομα κατά την όγδοη μέρα της γεννήσεώς του. Με αυτό εισέρχεται στους κόλπους της Εκκλησίας, μέσω του άπαξ τελούμενου Μυστηρίου του Βαπτίσματος, και με αυτό συμμετέχει στα άπειρα Μυστήρια της Εκκλησίας.

Έτσι, το όνομα καθίσταται συστατικό στοιχείο, άμεσα συνδεδεμένο με το Μυστήριο του Βαπτίσματος, με συνέπεια να καταδεικνύεται εμφανώς πως το όνομα για την Εκκλησία επιτελεί μία σπουδαία λειτουργία. Συνεπώς, αν και δεν υπάρχει ρητή ρύθμιση από την πλευρά της Τελευταίας, σε κανονικό επίπεδο, εντούτοις χρήζει ρυθμίσεως σε Πανορθόδοξο επίπεδο, προκειμένου να γνωρίζουν οι πιστοί αν είναι σύμφωνο με την πίστη τους η μεταβολή του προσωπικού τους ονόματος, όπως αυτό προβλέπεται εκ του νόμου.