Ιδρώτας και κρασί

Μην πεις, πως η ζωή είναι ανήφορος,
σαν τον Χριστό που ανέβηκε,
μην  πεις , πως είναι πέλαγος
στου Ποσειδώνα την οργή, και των Σειρήνων τη χάρη,
ούτε πως είναι θύελλα,
με του Αιόλου τα ασκιά σφιχτοαγκαλιασμένη.
Πες πως η ζωή,
μια βόλτα είναι στην ξανθή ακρογιαλιά,
και κάνε την, με ήλιο στις παλάμες.
Παιχνίδι πες πως είναι, τολμηρό και αξέχαστο,
παίξε το, τ` άγνωστο να κερδίσεις.
Κρασί πως είναι Αγιορίτικο
πιες το και χόρεψέ το.
Κι αν ο ιδρώτας στους κροτάφους στάξει ποταμός,
κι αν η ανάσα σου πιαστεί ,
μην πείς πως είναι της ανηφοριάς ,
της θύελλας , ούτε και του πελάγους ,
μα πες,
της μέθης είναι η γέννα η στερνή,
και του γλεντιού, η λάγνα, η περίσσεια χάρη...