Στο παρόν έργο, στο οποίο περιλαμβάνεται ενημερωμένο παράρτημα νομοθεσίας, πραγματεύεται μεταξύ άλλων τα εξής κρίσιμα και σύγχρονα πρακτικά ζητήματα του αστικού δικονομικού δικαίου:

Οριοθετείται η έννοια της (αποκλειστικής και συντρέχουσας) εξαιρετικής νομιμοποιήσεως και αναπτύσσεται ο προβληματισμός σχετικά με το επιτρεπτό ή μη της συμβατικής θεμελιώσεως της νομιμοποιήσεως. Επιπλέον παρουσιάζονται αναλυτικά 28 περιπτώσεις μη δικαιούχων ή μη υπόχρεων διαδίκων (συμπεριλαμβανομένων και  των αμφισβητούμενων). Στις αναπτύξεις αυτές ξεχωρίζουν:  1) Ο σύνδικος της πτωχεύσεως κατά τον ΠτΚ, 2) Η πλαγιαστική αγωγή,  όπου περιέχεται το επίκαιρο ζήτημα της πλαγιαστικής άσκησης αξιώσης δικηγόρου για την αμοιβή του από αναγκαστική απαλλοτρίωση, 3) η εξαιρετική νομιμοποίηση επαγγελματικών οργανώσεων, επιμελητηρίων, ενώσεων και οργανισμών. Εδώ υπάγονται τα επαγγελματικά σωματεία του άρθρου 669 ΚΠοΛΔ, η ένωση καταναλωτών, όταν ασκεί συλλογική αγωγή κατά το άρθρο 10 § 15, εδ. 1 και 2 του ν.2251/1994  για την άσκηση των ατομικών αξιώσεων των μελών της και το άρθρο 10 § 16 περ. δ΄ που αφορά σε αναγνωριστική αποζημιωτική αγωγή, οι ΟΣΔ για την προστασία συγγενικών δικαιωμάτων, οι ΟΔΕΠ και οι ΟΔΜΠ για την εκκλησιαστική και μοναστηριακή περιουσία και βεβαίως η δημοφιλής περίπτωση του ΤΕΕ για τις αμοιβές των μηχανικών, η οποία τροποποιήθηκε νομοθετικά το 2011, 4) Οι ενώσεις προσώπων που δεν είναι σωματεία και εταιρείες που δεν έχουν νομική προσωπικότητα, στις οποίες υπάγονται, μεταξύ άλλων, η ομάδα συνιδιοκτητών πολυκατοικίας και η κοινοπραξία εταιρειών, 5) οι διάδοχοι των αρχικών διαδίκων κατά το άρθρο 225 ΚΠολΔ, 6) ο εκκαθαριστής κληρονομίας, 7) ο εκτελεστής διαθήκης, 8) Ο εκπροσώπος ομολογιούχων δανειστών κατά τον ν. 3156/2003 κ.ά.

Το έργο πραγματεύεται ακόμη όλα τα δικονομικά προβλήματα της εξαιρετικής νομιμοποιήσεως από την έναρξη της δίκης έως το στάδιο της αναγκαστικής εκτέλεσης. Αναλυτικότερα: Το ζήτημα του αιτητικού της αγωγής των μη δικαιούχων διαδίκων, το κομβικό ζήτημα της εκκρεμοδικίας μεταξύ των αγωγών του μη δικαιούχου διαδίκου και του αληθούς δικαιούχου, τον συσχετισμό των αποδεικτικών μέσων με την εξαιρετική νομιμοποίηση, την επέκταση του δεδικασμένου στον εκτός δίκης αληθή φορέα του δικαιώματος ή της υποχρεώσεως και αντιστρόφως και τον ρόλο του στην επίσπευση της αναγκαστικής εκτελέσεως και τέλος την  άσκηση παρεμβάσεως από τον αληθή φορέα του δικαιώματος ή της υποχρεώσεως.